رهیافتی بر مسیله عقل و معرفت دینی با تاکید بر اندیشه عقلانی و وحیانی در مسیله حقوق بشر غرب

مبدا حقوق برای انسان نمی‌تواند خاستگاهی انسانی داشته باشد. بشر امروز از منظر مادی نمی‌تواند به شمارش کامل نیازمندی‌های بشر اقدام کند؛ جهت مداری مادی در غرب در تمام ابعاد زیست انسانی است که به توسعه سامانه مادی یا نفس پرستی منجر می‌شود. بشر مطلوبِ تمدنِ مذکور در انسان محوری و هم عرض با خدا و حق مدار در برابر خالق تعریف شده و از آن تعبیر به آزادی می‌شود. آن چه در اعلامیه‌های حقوق بشر آمده، کاملاً مربوط به جنبه‌های مادّی حیات بشر بوده و در قلمرو حقوق اخلاقی و معنوی بشر دچار نقصان مشهودی است؛ در جهان بینی اسلامی، منابع قانون جهانی بشر و حتی واضع آن و مبداییت آن کاملاً تعیین شده است که در اندیشه اسلامی وحی در نمودار آموزه‌های قرآن قابل پذیرش است. براساس این جهان بینی، مبداییت انسان هم عرض ربوبی قابل پذیرش نیست.