امکان سنجی بهینه‌سازی مصرف سوخت‌های فسیلی در ایران با رویکرد سرمایه اجتماعی

گستردگی و تنوع منابع نفت و گاز از یک سو و پایین بودن قیمت حامل‌های انرژی در کشور، ایران را به یکی از بالاترین مصرف کنندگان سوخت‌های فسیلی بدل کرده است براین اساس رویکردها و سیاست های مختلفی جهت کاهش این امر ارائه شده است که یکی از آنها تکیه بر سرمایه اجتماعی است. بنابراین سئوال اصلی تحقیق این است که  تا چه میزان می توان از سرمایه اجتماعی در بهینه‌سازی سوخت های فسیلی  استفاده کرد؟ فرضیه اصلی مقاله این است که به واسطه سرمایه اجتماعی کافی در حوزه اعتماد، همیاری اجتماعی و تشکل های مردمی(اگرچه کمتر اعتقادی به این امر وجود دارد) می توان از ظرفیت های شاخصه های سرمایه اجتماعی برای بهینه‌سازی مصرف سوخت استفاده کرد. نتایج تحقیق نشان می دهد که براساس داده های میدانی شاخص اعتماد افقی(اعتماد مردم به مردم) در میان ایرانیان نسبتا قوی است و همیاری اجتماعی بالایی نیز در بحران های مختلف از خود نشان داده اند. در عین حال اگرچه ایرانی‌ها باور چندانی به تشکل های مردمی نشان نداده اند اما عضویت در گروه ها و هیات های مذهبی می تواند این امر را جبران کند. روش تحقیق در این مقاله کیفی از نوع توصیفی-تحلیلی است و داده ها بصورت کتابخانه ای و از طریق فیش برداری گردآوری شده است.

feasibility of optimization of fossil fuel consumption in iran with social capital approach

the extent and diversity of oil and gas resources on the one hand and the low price of energy carriers in the country has made iran one of the highest consumers of fossil fuels, therefore, various approaches and policies have been presented to reduce this, one of them relying on social capital. therefore, the main research question is to what extent social capital can be used in the optimization of fossil fuels? the main hypothesis of the article is that due to sufficient social capital in the field of trust, social cooperation and popular organizations (although there is less belief in this), the capacities of social capital indicators can be used to optimize fuel consumption. the results of the research show that based on the field data, the horizontal trust index (trust of people to people) is relatively strong among iranians and they have shown high social cooperation in various crises. at the same time, although iranians have not shown much faith in popular organizations, membership in religious groups and delegations can compensate for this. the research method in this article is descriptive-analytical, and the data was collected in a library and through a questionnaire.