مطالعه‏ تطبیقی تنش‌زدایی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران (مطالعه‌ی موردی ‌گفتمان‌های خاتمی و روحانی)

مقاله‌ حاضر به بررسی سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در دو گفتمان اصلاحات  و اعتدال  می‌پردازد. سئوال اصلی مقاله این است که رویکرد تنش‌زدایی در ‌گفتمان‌های خاتمی و روحانی چگونه بوده است؟ فرضیه‌ا‌ی که به دنبال سئوال مذکور مطرح می‌شود بدین قرار است: تنش‌زدایی در دو گفتمان خاتمی و روحانی حاصل نگرش واقع‌بینانه و رویکرد عمل‌گرایانه‌ی آنها به سیاست خارجی بوده است. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که اعتقاد هر دو گفتمان بر این بوده است که راه حل مسائل و بحران‌های ایران را باید در بهبود چهره‌ی ایران بر اساس واقعیات موجود منطقه‌ای و بین‌المللی جستجو کرد. بر همین اساس، هر دو گفتمان تلاش کردند تا در عین حفظ اصول اساسی و هویتیِ سیاست خارجی ایران، بازنگری در راهبردها را در دستور کار قرار دهند. روش تحقیق در پژوهش حاضر، روش کیفی از نوع توصیفی- تحلیلی است و داده‌ها از منابع کتابخانه‌ای و به شکل فیش‌برداری جمع‌آوری شده‌اند.

a comparative study of de-escalation in the foreign policy of the islamic republic of iran(case study of khatami and rouhani discourses)

the present article examines the foreign policy of the islamic republic of iran in the khatami and rouhani discourses. the main question of the article is what was the approach to de-escalation in khatami and rouhani discourses? the hypotheses that follow this question are as follows: de-escalation of tensions in both khatami and rouhani discourses has been the result of their realistic and pragmatic approach to foreign policy. the results of the research show that both discourses believed that the solution to iran’s problems and crises should be sought in improving iran’s image based on existing regional and international realities. accordingly, both of them sought to put a review of strategies on the agenda while maintaining the basic principles and identity of iran’s foreign policy. research method in the present study is the qualitative method (descriptive-analytical method) and the data were collected from library sources in the form of phishing.