جایگاه عرفان در اشعار امام خمینی با رویکرد جامعه شناسی

بررسی اندیشه و عقاید امام خمینی در آثار عرفانی ایشان، حاکی از آن است که این فیلسوف و عارف بزرگ معاصر، به عنوان انسانی کامل و جامع، با بیان هنری و ادبی به شرح و توصیف جامعه و واقعیت های اجتماعی، همت گمارده و با رهنمودهای عرفانی، موجب آگاهی و هدایت مردمان عصر خویش شده است. ایشان با الگو قرار دادن سیره ی ائمه اطهار و با اندیشه ی بلند الهی، به عنوان یک انسان کامل و عالم ربانی، موجب تحولات عظیم و گسترده ای شد. تجلی عرفان بر اشعار امام خمینی، نمود تفکر و اندیشه ای دور اندیش و به دور از تصوف انحصاری او است. از آنجا که شعر حکایتی از دنیای پیرامون است لذا امام، ضمن تسلط کامل بر زبان عرفانی اشعار، روی معانی مانند وحدت، پرهیز از ریا و ریا کاری و عشق حقیقی که مورد نیاز جامعه ی آشفته و سر در گم بود تاکید ورزید. در مکتب عرفانی امام خمینی، قرآن به عنوان منبع اصلی سیرو سلوک و طریق الهی تلقی می شود. درک عشق الهی از نظر امام جز با فنا شدن در وجود خدا و شکستن خود خواهی ها و منیت های بشری امکان پذیر نیست. امام در چهره عرفانی حقایق اجتماعی را پذیرا بود و مانند متصوفان گذشته از مردم و جامعه گریزان نبود.

the position of mysticism in the poems of imam khomeini with the sociology approach

examination of imam khomeini’s ideas and beliefs, his mystical works indicative of this great philosopher and great mystic as a full- fledged man, with artistic and literary expression, he has devised a description of society and social realities. he created tremendous transformations with the model of the imams and with the long thought as a perfect man and great world. the manifestation of mysticism in imam’s poetry is a thoughtful and thought away from monophonic mysticism. since the poem is an anecdote from the world around, so the imam while fully mastering the mystical language of the poems, emphasized on such meanings as unity of avoiding hypocrisy and the true love that was needed by the confused society was emphasized. imam khomeini as a symbol of the perfect man, devoted his life to the sacred place and always sought to connect the eternal god with to prophet and imams. in the mysticism of imam khomeini, the qur’an is considered as the main source of effort toward allah.