بررسی تطبیقی نقش تغییرات ساختاری در شکل‌گیری تشکل های زنان در دوره پهلوی‌ها و جمهوری اسلامی ایران

این مقاله به بررسی جایگاه تغییرات ساختاری در شکل گیری تشکل های زنان در دوره پهلوی و انقلاب اسلامی می پردازد. فرضیه مقاله این است که با رویکرد تطبیقی، تغییرات ساختاری در دوره پهلوی به گزینشی و دولتی بودن تشکل های زنان منجر شده، درحالی که در جمهوری اسلامی امکان تنوع گفتمانی در شکل گیری تشکل های زنان مشهود است. نتایج تحقیق نشان می دهد پهلوی اول و دوم تلاش می کرد تا احزاب زنان را به سمت مولفه های غیرسیاسی و تحت هدایت معتمدین خود جهت دهی کند. به همین نسبت تشکل های زنانه در دوره پس انقلاب اسلامی از یک طرف در راستای آرمانها و ارزش های اسلامی بوده است و از طرف دیگر علاوه بر تشکل های رشد یافته در بستر گفتمان حاکم در کشور، از دل گفتمان های غیردولتی همچون سکولاریسم نیز ظهور کرده اند. بنابراین به دلیل فضای بازتر سیاسی در جمهوری اسلامی، برعکس دوران پهلوی، تشکل های زنان موفق شدند مناصب سیاسی و مدیریتی و حتی پست های نمایندگی مجلس و وزارتی را نیز بدست بیاورند. روش تحقیق در این مقاله کیفی از نوع توصیفی-تحلیلی بوده و داده ها به شیوه کتابخانه ای و به شیوه فیش برداری جمع آوری شده است.

a comparative study of the role of structural changes in the formation of women’s organizations in the pahlavi period and the islamic republic of iran

nasr refers to tradition, laws and nomenclature that originate from the divine origin, regardless of time and place, are different from customs, habits and everything that brings to mind the color and meaning of antiquity and wear and tear. tradition, in this sense, confronts modernism as a philosophical system and humanism, which presents the absolute truth not on god but on a human level. the article seeks to answer two questions. first, what is the relationship between tradition and modernism based on the four logical genealogies from nasr’s point of view? second, how is his thinking reflected in politics and government? in order of the mentioned questions, two hypotheses can be proposed. first, the relationship between tradition and modernism is contrasting. second, the reflection of nasr’s thought in politics and government is fundamentalism in its unconventional sense. the research method is descriptive-analytical, which has been compiled by collecting data through documentary and library sources. the results show that tradition and modernism are fundamentally different from each other in terms of paradigm, and from the heart of tradition in the political arena, only a traditional and fundamentalist government will emerge, but in its unconventional sense.