بررسی شاخص‌های حکمرانی مطلوب (حاکمیت قانون و پاسخگویی) در ایران طی سالهای 2005-2021

هدف از نگارش این مقاله بررسی روند اجرا و برقراری حکمرانی مطلوب در ایران در دو حوزه حاکمیت قانون و پاسخگویی است که از شاخص‌های اصلی حکمرانی مطلوب به شمار می روند. این مقاله درصدد است تا به اتکای رهیافت نظری نهادگرایی جدید و ارتباط نظری میان موضوع نهادها و توسعه به بررسی وضعیت حاکمیت قانون و پاسخگویی در ایران در دوره مشخص ریاست جمهوریِ آقایان احمدی نژاد و روحانی بپردازد. پرسش اصلی که این مقاله به آن پاسخ خواهد داد آن است که وضعیت حاکمیت قانون و پاسخگویی در ایران طی دو دوره ریاست جمهوری احمدی نژاد و حسن روحانی چگونه بوده و این عملکرد چه تاثیری بر روند کلی توسعه در کشور داشته است. در این مقاله فرضیه آنست که گرچه در این دو دوره کمابیش تلاش‌هایی در مسیر توسعه صورت گرفته اما به سبب فقدان سازوکارهای مناسب در کشور این تلاش‌ها فاقد ظرفیت لازم برای ایجاد نتیجه مطلوب در تغییر جایگاه کشور از حیث مفهوم توسعه و حکمرانی مطلوب در سطح بین‌المللی است. این مطالعه با استفاده از روش تحلیلی-توصیفی و نیز رجوع به آمارهای بین‌المللی در زمینه دو شاخص یادشده نشان خواهد داد که گرچه در طی این دو دوره به لحاظ سیاسی تفاوت‌هایی از حیث شاخص‌ها مشاهده می‌شود و آمارهای جهانی حاکی از بهبود نسبی وضعیت در دوره روحانی است اما نمای کلی روند این شاخص‌های حکمرانی در ایران از وضعیت مطلوبی برخوردار نیست و ضمن آنکه نمره کلی کشور منفی است روندی نزولی نیز دارد.

Investigating the indicators of good governance (rule of law and accountability) in Iran during the years 2021-2005

The purpose of writing this article is to study the process of implementation and establishment of good governance in Iran in the two areas of rule of law and accountability, which are the main indicators of good governance. This article seeks to rely on the theoretical approach of the new institutionalism and the theoretical relationship between the issue of institutions and development to examine the rule of law and accountability in Iran during the specific presidencies of Mr. Ahmadinejad and Mr. Rouhani. The main question that this article will answer is what was the rule of law and accountability in Iran during the two presidencies of Ahmadinejad and Hassan Rouhani, and what effect did this performance have on the overall development process in the country? In this article, the hypothesis is that although in these two periods more or less efforts have been made in the direction of development, but due to lack of appropriate mechanisms in the country, these efforts lack the necessary capacity to create the desired result in changing the country in terms of development and good governance at the international level. . This study, using analytical-descriptive method and referring to international statistics in the field of these two indicators, will show that although during these two periods, politically, there are differences in terms of indicators and global statistics show a relative improvement in the spiritual period. But the general picture of the trend of these governance indicators in Iran is not in a favorable situation and while the overall score of the country is negative, it also has a downward trend.