سیاست و راهبردهای بهینه در پیشگیری از بحران‌های اجتماعی (مطالعه موردی: شهر تهران)

بحران‌های اجتماعى عمدتاً تابعی از شرایط داخلی است که همواره تاثیرات مهمى بر امنیت داشته و دارند. ازاین رو، سیاستگذاران امنیتی همواره در جستجوی ابزاری هستند که توسط آن ها بتوان از وقوع بحران‌ها پیشگیری کرد. پژوهش حاضر به منظور بحث از علل بروز بحران‌های اجتماعی و راهبردهای بهینه پیشگیری از آن در شهر تهران انجام شده که از نظر هدف تحقیقی کاربردی، از نظر ماهیت داده ها آمیخته است و به دو روش توصیفی تحلیلی و پیمایشی انجام شده است. برای مشخص کردن سیاست و راهبردهای بهینه به خبرگان که با شیوه نمونه گیری زنجیره ای انتخاب شدند، پرسشنامه باز توزیع شد. سپس با استفاده از تحلیل محتوای کیفی، تجزیه و تحلیل و گزاره ها استخراج شد و مبنای طراحی پرسشنامه کمی قرار گرفت. به منظور بررسی روایی گزاره های کیفی، از اعتبار صوری و برای سنجش پایایی از آزمون آلفای کرونباخ استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد که راهبردهایی اعم از ایجاد اشتغال کامل، پایبندی به حقوق شهروندی، ارتقاء احساس تعلق جمعی و ... بیشترین تاثیرگذاری و اهمیت را در پیشگیری از بحران‌های اجتماعی دارند. می‌توان گفت اگرچه بحران‌ها با ‌ظهور‌ عینى‌شان اهمیت‌ دوچندانى‌ یافته و ضرورت مدیریت‌شان به شدت متحول‌ مى‌شود‌، اما‌ قبل از ظهور عینى آنها، دوره‌ تکوین‌ است که راه را براى طراحى و اجراى مدیریت‌هاى پیشگیرانه هموار مى‌سازد.

Optimal policies and strategies in preventing social crises (Case study: Tehran)

Social crises such as riots are largely subject to internal conditions that have always had and have significant impacts on security. Therefore, security policymakers are always looking for tools to prevent crises. It is obvious that government institutions, because of their potential and actual capabilities, play a central role in controlling social crises. therefore, this study is done to discuss the causes of social crisis and prevention strategies, which in terms of the purpose of research is applied in terms of descriptive analytical method and a mixed method. the statistical population has been formed by experts in the case where a chain sampling method has been selected. The findings of the study showed that security authorities with a mean of 4.13 with strategies such as full employment creation, adherence to citizenship rights, promotion of a sense of belonging, etc. have the most influence and importance in preventing social crises. The result can be said, Although the crises are significant with an objective emergence and the necessity of managing them severely, it is the development period that paved the way for the design and implementation of preventive management.