تحلیلی بر دیالکتیک سوبژه و ابژه در شکل گیری ایران هراسی پس از انقلاب اسلامی

ایران هراسی به مثابه یک ابژه یا متعلق شناسا، یکی از مهم ترین پیامدهای شکل گیری انقلاب اسلامی ایران بوده است. این مساله از یکسو به عنوان یک سوبژه، تحت تاثیر بازتاب انقلاب اسلامی ایران و گفتمان صدور انقلاب اسلامی و از سوی دیگر به عنوان یک ابژه، تحت تاثیر ادراک ذهنی این تحول عظیم در منطقه و در نظام بین الملل و همچنین تلاش غرب برای سوء ادراک مبانی، اهداف و سیاست های انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی ایران شکل گرفته است. براین اساس، با توجه به نقش مهم پیامدهای ایران هراسی در روابط خارجی ایران و بویژه کارکرد موثر آن در واگرایی روابط ایران و کشورهای منطقه، این مقاله به بررسی عوامل موثر بر دیالکتیک سوبژه و ابژه در شکل گیری آن و ابعاد، سطوح و پیامدهای آن برای جمهوری اسلامی ایران پرداخته است. سوال اصلی این مقاله این است که مهم ترین عوامل موثر بر شکل گیری گفتمان ایران هراسی در غرب پس از انقلاب اسلامی چه بوده و چگونه و در چه ابعاد و اشکالی تدوین و اجرا شده است؟ یافته های این پژوهش که به روش توصیفی تحلیلی صورت گرفته نشان می دهد که توانایی ها و قدرت بالقوه و بالفعل ایران، سیاست های اعلامی تهاجمی و امنیتی کردن مساله ایران و ایجاد فضای ایران هراسی، مهم ترین عوامل موثر بر شکل گیری ایران هراسی در غرب بوده که در ابعاد و اشکال مختلفی مانند ایجاد هراس از انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی ایران، سیاه نمایی وضعیت داخلی ایران و تحریف اهداف و اقدامات سیاست های نظامی ایران در دو سطح منطقه ای و بین المللی پیگیری شده است.