توسعه از دیدگاه جریان اسلامگرای شریعتمدار پس از انقلاب اسلامی

جریان اصلاح گرایان دینی در ایران همانند سایر کشورهای اسلامی، ضمن اینکه ریشه در دین و سنت دارد ولی میراث به ارث رسیده از گذشته را به صورت موجود قبول ندارد و خواهان تغییر وضع موجود است. این جریان به نوعی خاص خود با مساله انحطاط و عقب ماندگی داخلی مواجه می شود. این جریان کلی به دو شاخه تقسیم می شود که تفکیک آنها از هم بسیار اهمیت دارد. شاخه ی اول، متحجرین و شاخه ی دوم نوگرایی دینی می باشد. جریان نوگرایی دینی به دو شاخه قابل تقسیم است. جریان اسلام گرای شریعتمدار و روشنفکران دینی. پس از انقلاب اسلامی و در شرایط کنونی، جریان اسلام گرای شریعتمدار، درصدد اسلامی کردن توسعه و مدرنیته بر اساس آموزه ها و انگاره های اسلامی و دینی می‌باشند. مقاله حاضر در پی طرح این پرسش می‌باشد که اساساً توسعه نزد جریان اسلام گرای شریعتمدار دستخوش چه تحولاتی شده است؟ در پاسخ می‌توان گفت که جریان اسلام گرای شریعتمدار با پیوند توسعه ی معنوی و پیشرفت مادی و با دال مرکزی پیشرفت بازنمایی شده که دال‌های شناوری چون استقلال، عدالت‌ خواهی، آرمان‌ خواهی، غرب ‌ستیزی، امنیت، اقتصاد اسلامی و آزادی را پیرامون خود مفصل ‌بندی نموده است.