بررسی اثر تنش شوری بر جوانه‌زنی، رشد گیاهچه‌ و محتوای یونی ژنوتیپ‌های یونجه (medicago sativa l.)

به منظور بررسی ویژگی های جوانه زنی، رشد گیاهچه و محتوای یونی ژنوتیپ های یونجه، دو آزمایش مجزا هر یک به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در محیط کشت پتری دیش (در آزمایش بذری) و گلدانی (در مرحله رشد رویشی) در آزمایشگاه تحقیقاتی دانشگاه آزاد واحد علوم تحقیقات خوزستان انجام شد. فاکتورها در هر دو آزمایش شامل پنج سطح تنش شوری شامل: صفر، 4، 8 و 12 و 16 دسی زیمنس بر متر و 10 ژنوتیپ یونجه شامل: kfa1،kfa3 ، kfa12، kfa15 (با منشا قره یونجه)،kfa4 ، kfa5، kfa16 (با منشا همدانی)، kfa9 (با منشا چالشتر شهرکرد)، kfa7 (با منشا رهنانی) و یزدی گرمسیری بودند. نتایج نشان داد در محیط کشت پتری دیش، تنش شوری صفات درصد جوانه زنی و سرعت جوانه زنی را به طور معنی داری کاهش داد. طول ریشه چه و وزن خشک گیاه چه، با افزایش تنش شوری به طور معنی دار کاهش یافت. تنش شوری، افزایش غلظت سدیم و کاهش پتاسیم گیاهچه را به دنبال داشت. بیش ترین میزان غلظت سدیم در برهمکنش تیمار شوری 16 دسی زیمنس بر متر و ژنوتیپ kfa5 مشاهده شد. بالاترین مقدار شاخص حساسیت به تنش بر اساس وزن خشک گیاهچه به ژنوتیپ هایkfa5 ،kfa5 و kfa7و kfa9 (به ترتیب با میانگین 1/26 و1/25 و1/17) مربوط بود. بالاترین مقدار شاخص تحمل به تنش در ژنوتیپ های kfa1 و kfa15 (به ترتیب با میانگین 0/82 و 0/79) مشاهده شد. به طورکلی، ژنوتیپ هایی که از نسبت سدیم به پتاسیم کم تری برخوردار بودند، حساسیت کم تر و تحمل بیش تری به شوری داشتند.