بررسی امکان القای تحمل به شوری آفتابگردان با پیش تیمار بذرها توسط پریدوکسین و کینتین

به دلیل اثر مثبت پریدوکسین و کینتین بر جوانه زنی و القای تحمل به شوری در آفتابگردان این آزمایش در مرکز تحقیقات کشاورزی رشت در سال 1393 به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با سه تکرار اجرا شد. فاکتورهای آزمایش شامل پیرودکسین (صفر ، 0/03 درصد و 0/06 درصد)، کینتین (صفر ، 10 و 20 میلی گرم در لیتر) و شوری ( صفر، 50 و 100 میلی مولار کلرید سدیم) بودند. نتایج نشان داد که برهمکنش شوری *کینتین * پریدوکسین بر تمامی صفات اندازه گیری شده به استثنای آنزیم های اکسیداتیو معنی دار شد. برهمکنش کینتین *پریدوکسین بر آنزیم پراکسیداز معنی دار بود. همچنین اثر پریدوکسین و برهمکنش شوری *کینتین بر مقدار پرولین و آنزیم کاتالاز معنی دار بود. در تنش شوری (100 میلی مولار)، بالاترین درصد جوانه زنی در تیمار محلول 10 میلی گرم کینتین *عدم مصرف پریدوکسین به دست آمد. برهمکنش شوری (50 میلی مولار کلرید سدیم) *کینتین (صفر) *پریدوکسین (0/06 درصد) بالاترین سرعت جوانه زنی را نشان داد. نتایج این آزمایش نشان داد که بالاترین مقدار آنزیم پراکسیداز به برهمکنش کنیتین 20 میلی گرم *پریدوکسین (0/06 درصد) اختصاص داشت. بالاترین مقدار پرولین در برگ گیاه چه آفتابگردان، به ترتیب در برهمکنش تیمارهای کنیتین (20 میلی گرم) *شوری (100 میلی مولار) و پریدوکسین ( 0/06درصد) *شوری (100 میلی مولار کلرید سدیم) مشاهده شد. بر اساس یافته های این تحقیق، پیش تیمار بذرها با کینتین (20 میلی گرم در لیتر) و پریدوکسین (0/06درصد) سبب افزایش میزان آنزیم پراکسیداز و پرولین و بهبود تحمل به تنش شوری در گیاه چه های آفتابگردان شد.