بررسی اثر سطوح مختلف آبیاری بر صفات مرفوفیزیولوژیکی و بیوشیمیایی در پنج ژنوتیپ ماش (Vigna Radiate L)

تنش خشکی یکی از عوامل مهم و اثر گذار بر عملکرد و شرایط زندگی اکثر گیاهان زراعی از جمله ماش می باشد. لذا بررسی صفات مرتبط با تحمل به خشکی می تواند به شناسایی و انتخاب ارقام متحمل تر کمک نماید. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار، با سه سطح آبیاری40، 60 و 80 درصد ظرفیت زراعی و پنج رقم و لاین ماش ازبکستانی، پرتو، هندی، لاین a 73-726 و b 73-726 در محیط کشت گلخانه اجرا شد. نتایج نشان داد که خشکی اثر معنی داری در سطح احتمال یک درصد بر تعداد غلاف در بوته، وزن بوته، تعداد شاخه اصلی، سطح برگ، وزن خشک ریشه و قطر ریشه داشت. با افزایش شدت خشکی از میزان سرعت فتوسنتز، سرعت تعرق، عملکرد کوانتومی فتوشیمیایی، محتوای نسبی آب برگ، کاروتنوئید، کلروفیل a و b، مجموع کلروفیل برگ و نسبت کروفیل a به b کاسته شد، در حالی که میزان پرولین برگ به میزان قابل توجهی افزایش یافت (p <0.01). هم چنین در این صفات در بین ارقام نیز تفاوت معنی داری وجود داشت، لاین a 73-726 از میزان سرعت فتوسنتز، محتوای نسبی آب برگ، کاروتنوئید، پرولین، کلروفیل a و b، مجموع کلروفیل برگ و نسبت کلروفیل a به b بالاتری نسبت به سایر ارقام و لاین های مورد بررسی در این آزمایش برخوردار بود.