اثر مقادیر پلیمرسوپرجاذب و کم آبیاری بر عملکرد و برخی ویژگی های بیوشیمیایی ذرت دانه ای (zea mays l )

به منظور بررسی اثر پلیمرسوپرجاذب بر عملکرد و برخی ویژگی های بیوشیمیایی ذرت تحت شرایط کم آبیاری، این آزمایش به صورت کرت های یک بار خرد شده در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه ای واقع در شهرستان اندیمشک در سال زراعی 95-1394 اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل کم آبیاری در سه سطح آبیاری کامل جویچه ها (شاهد)، آبیاری جویچه ها به صورت یک در میان ثابت، آبیاری جویچه ها به صورت یک در میان متغیر به عنوان فاکتور اصلی و پلیمر سوپرجاذب در سه سطح شامل عدم مصرف سوپرجاذب (شاهد)، 100 کیلوگرم در هکتار سوپرجاذب و 200 کیلوگرم در هکتار سوپرجاذب به عنوان فاکتور فرعی اجرا شد. نتایج نشان داد که کم آبیاری اثر معنی داری در افزایش عملکرد، تعداد دانه در بلال، وزن هزار دانه، پرولین و میزان کلروفیل a و b داشت. همچنین کاربرد سوپرجاذب باعث افزایش معنی دار عملکرد دانه، اجزای عملکرد دانه، میزان کلروفیل a و b و کاهش میزان پرولین شد. در بررسی اثر برهم کنش کم آبیاری و سوپرجاذب، تعداد دانه در بلال و عملکرد دانه در سطح احتمال یک درصد معنی دار شد. بیش ترین عملکرد دانه با میانگین 6/6 تن در هکتار مربوط به تیمار آبیاری کامل و 200 کیلوگرم در هکتار سوپرجاذب بود که با تیمار آبیاری جویچه ها به صورت یک در میان متغیر در شرایط 100 و 200 کیلوگرم در هکتار سوپرجاذب به ترتیب با 1/6 و 5/6 تن در هکتار اختلاف معنی داری نداشت. کم ترین عملکرد دانه در تیمار آبیاری یک در میان ثابت در شرایط عدم استفاده از سوپرجاذب با 4/6 تن در هکتار به دست آمد. به طور کلی نتایج نشان داد که پلیمرهای سوپرجاذب، اثر مثبت و معنی داری بر پارامترهای عملکردی به دلیل در اختیار قرار دادن آب و مواد غذایی در دو شرایط آبیاری کامل و کم آبیاری دارند.