اثر کود زیستی ورمی‌کمپوست و تراکم بوته بر عملکرد و اجزای عملکرد سویا در خرم‌آباد

به منظور بررسی اثر کود زیستی ورمی‌کمپوست و تراکم بوته بر عملکرد و اجزای عملکرد سویا در کشت دوم (تابستانه) در خرم‌آباد این آزمایش در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خرم‌آباد در تابستان 1391 اجراشد. آزمایش به‌صورت فاکتوریل شامل چهار سطح کود ورمی‌کمپوست (شاهد، 5، 10 و 15 تن در هکتار) و چهار سطح تراکم بوته (50، 25، 6/16 و 5/12 بوته در مترمربع) بود که در قالب طرح پایه بلوک‌‌های کامل تصادفی با سه تکرار انجام گرفت. نتایج نشان داد که کود زیستی ورمی‌کمپوست بر عملکرد دانه، شاخص برداشت، تعداد غلاف در بوته، وزن هزار دانه و تعداد غلاف در مترمربع در سطح احتمال پنج درصد معنی‌دار بود. اثر تراکم نیز بر تمامی صفات به جز تعداد دانه در غلاف، وزن هزار دانه و شاخص برداشت معنی‌دار و برهمکنش این دو عامل بر عملکرد دانه، تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در بوته و تعداد غلاف در مترمربع معنی‌دار بود. مقایسه میانگین‌‌‌ها نشان داد، با افزایش مصرف کود ورمی‌کمپوست، عملکرد دانه افزایش یافت، به‌طوری‌که مصرف 15 تن در هکتار، بیش‌ترین عملکرد دانه (2231 کیلوگرم در هکتار) و مصرف پنج تن در هکتار ورمی‌کمپوست، کم‌ترین عملکرد دانه (1682 کیلوگرم در هکتار) را تولید کرد. هم‌چنین با افزایش تراکم بوته عملکرد دانه کاهش یافت، به‌طوری‌که تراکم 50 بوته در مترمربع، بیش‌ترین عملکرد دانه (2302 کیلوگرم در هکتار) و تراکم 5/12 بوته در مترمربع، کم‌ترین عملکرد دانه (1628 کیلوگرم در هکتار) را تولید کرد. به‌طورکلی و با توجه به نتایج حاصل، بیش‌ترین عملکرد دانه در مصرف 15 تن در هکتار ورمی‌کمپوست‌ و در تراکم 50 بوته در مترمربع حاصل شد.