اثر کاربرد ورمی‌کمپوست، هم‌زیستی میکوریزایی و حل کننده فسفات زیستی بر صفات فیزیولوژیکی و عملکرد نخود

به منظور بررسی اثر کودهای زیستی بر عملکرد دانه، اجزای عملکرد، بهره‌وری از بارش و تلاش بازآوری گیاه نخود به صورت کاشت پاییزه این آزمایش به صورت فاکتوریل با استفاده از فاکتورهای تلقیح مایکوریزایی (تلقیح و عدم تلقیح)، تلقیح فسفات زیستی (تلقیح و عدم تلقیح) و ورمی‌کمپوست (بدون کود، 6 و 12 تن در هکتار) در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار در سال زراعی 89-1388 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی سراب چنگایی (وابسته به مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان لرستان) به اجرا درآمد. مقایسه میانگین ها توسط آزمون چند دامنه‌ای دانکن در سطح احتمال پنج درصد انجام گرفت. نتایج نشان دادکه بیش‌ترین عملکرد دانه (2497 کیلوگرم در هکتار)، عملکرد بیولوژیک (4/7720 کیلوگرم در هکتار)، وزن صد دانه (5/28 گرم)، شاخص برداشت دانه (2/32 درصد)، تلاش بازآوری (49) و بهره‌وری از بارش (1/5 کیلوگرم بر میلی‌متر) در تلقیح با مایکوریزا حاصل شد. تلقیح فسفات زیستی اثر معنی‌داری بر عملکرد دانه و بهره‌وری از بارش نشان داد. به‌طوری‌که بیش‌ترین عملکرد دانه (4/2310 کیلوگرم در هکتار) و بهره‌وری از بارش (7/4 کیلوگرم بر میلی‌متر) در تلقیح با فسفات زیستی به‌دست آمد. هم‌چنین فاکتور ورمی‌کمپوست اثر معنی‌داری بر عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و بهره‌وری از بارش نشان داد و بیش‌ترین عملکرد دانه (7/2373 کیلوگرم در هکتار)، عملکرد بیولوژیک (9/8174 کیلوگرم در هکتار) و بهره‌وری از بارش (8/4 کیلوگرم بر میلی‌متر) در سطح سوم ورمی‌کمپوست (12 تن در هکتار) حاصل گردید. در این تحقیق، اثر برهمکنش دو فاکتور تلقیح مایکوریزا و تلقیح فسفات زیستی بر عملکرد دانه و شاخص برداشت و دو فاکتور تلقیح مایکوریزایی و ورمی‌کمپوست بر عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و بهره‌وری از بارش نیز معنی‌دار گردید.