بررسی روابط عملکرد دانه، اجزای عملکرد و سایر خصوصیات زراعی ارقام جو در شرایط دیم خرم آباد

به منظور بررسی روابط میان عملکرد دانه، اجزای عملکرد و سایر خصوصیات مرتبط با عملکرد دانه، سه رقم جو (دو پر محلی، ایذه و ماهور) تحت تاثیر پنج تراکم کاشت (100، 200، 300، 400 و 500 دانه در متر مربع) مورد ارزیابی قرار گرفتند. این آزمایش در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی خرم آباد در سال زراعی 87-1386 اجرا شد. نتایج نشان داد که میان ارقام از نظر ویژگیهای مورفولوژیکی، اجزا عملکرد و عملکرد دانه، تفاوت معنی داری وجود داشت. در حالی که بالاترین تعداد دانه در سنبله، شاخص سطح برگ، شاخص برداشت و بلندترین ارتفاع بوته به رقم ایذه تعلق داشت. با افزایش تراکم کاشت ارتفاع بوته و طول سنبله کاهش و عملکرد بیولوژیک و تعداد سنبله در متر مربع به طور معنی داری افزایش یافت اما تراکم تاثیر معنی داری بر عملکرد دانه نداشت، که علت آن را در حالت خود تنظیمی از طریق تغییر در پنجه زنی جو می توان جستجو نمود. رقم ماهور با متوسط عملکرد 5617 کیلوگرم دانه در هکتار و 15680 کیلوگرم بیوماس در هکتار به دلیل تعداد بیشتر سنبله در متر مربع (528 سنبله) نسبت به سایر ارقام برتری داشت. عملکرد دانه با تعداد سنبله در متر مربع همبستگی مثبت و معنی داری (**47/0=r) ولی با شاخص سطح برگ و وزن هزار دانه همبستگی منفی داشت. با توجه به نتایج به دست آمده تراکم 300 دانه در متر مربع برای ارقام جو مورد بررسی در شرایط دیم قابل توصیه می باشد.