اثر کودهای بیولوژیک و شیمیایی نیتروژن بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم در منطقه بهبهان

استفاده از کودهای زیستی موجب بهره برداری بهینه از اجزای طبیعت برای بهتر ساختن آن می شود. این کودها آلودگی زیست محیطی را کاهش داده و باعث حفظ محیط زیست که از اهداف مهم کشاورزی پایدار است می شوند. به منظور بررسی تاثیر نیتروژن و کود زیستی نیتروکسین بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با 9 تیمار در4 تکرار در پاییز 1389، در شهرستان بهبهان اجرا شد. فاکتور اول شامل 50، 100 و 150 کیلوگرم نیتروژن در هکتار و فاکتور دوم کاربرد کود زیستی نیتروکسین با سه سطح عدم تلقیح، تلقیح 3 و 6 لیتر در هکتار با بذر بود. نتایج نشان داد که تیمارهای آزمایشی اثر معنی‌داری بر عملکرد و اجزای عملکرد گیاه گندم ایجاد نمودند. کاربرد نیتروکسین باعث افزایش 49، 37 و 16 درصدی عملکرد دانه، تعدادسنبله در مترمربع و وزن هزار دانه شد. اما تاثیر معنی‌داری روی تعداد دانه در سنبله نداشت. با توجه به اثرات متقابل نیتروژن و نیتروکسین، بیش‌ترین عملکرد دانه گندم (7/5453 کیلوگرم در هکتار) در تیمار 50 کیلوگرم نیتروژن به همراه 3 لیتر در هکتار نیتروکسین حاصل شد. درحالی‌که کم‌ترین میزان عملکرد (1/3649 کیلوگرم در هکتار) مربوط به تیمار مصرف 50 کیلوگرم در هکتار نیتروژن و عدم تلقیح نیتروکسین حاصل شد.