اثر تنش خشکی بر عملکرد و اجزای عملکرد دانه در مراحل مختلف رشد ارقام گندم در منطقه دشت سیلاخور

به‌منظور بررسی اثر تنش خشکی بر عملکرد و اجزای عملکرد ارقام گندم در سال زراعی 88-1389 این آزمایش به‌صورت کرت-های خرد شده در قالب طرح پایه ی بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار در مزرعه‌ای در استان لرستان، شهرستان درود اجرا شد. کرت اصلی شامل چهار رژیم مختلف آبیاری (t1: آبیاری کامل، t2: عدم آبیاری در مرحله گل‌دهی تا پایان رشد، t3: عدم آبیاری در مرحله ساقه دهی تا پایان رشد و t4: عدم آبیاری در مرحله پر شدن دانه) و کرت فرعی شامل چهار رقم گندم (w1: رقم ws82، w2: رقم صدر، w3: رقم بهار و w4: رقم b2) بود. در این تحقیق عملکرد دانه و سایر صفاتی که با عملکرد دانه دارای ارتباط و همبستگی هستند مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که عدم آبیاری در مرحله گل‌دهی تا پایان رشد باعث کاهش معنی‌دار عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، وزن هزار دانه و شاخص برداشت گردید. تیمار t1 با میانگین 3/804 گرم‌ در ‌مترمربع بیش ترین و تیمار t2 با میانگین 5/278 گرم در مترمربع کم ترین عملکرد دانه را تولید کرد. همچنین ارقام گندم مورد مطالعه از نظر صفات مورد بررسی اختلاف معنی‌دار با یکدیگر داشتند. رقم ws82 با میانگین 5/489 گرم در ‌مترمربع بیش ترین عملکرد دانه را به خود اختصاص داد و می‌تواند به‌عنوان رقم مناسب متحمل به تنش خشکی با پتانسیل بالا استفاده شود.