ارزیابی اثر تقسیط نیتروژن و آرایش کاشت بر ویژگی‌های زراعی و عملکرد کمی دو ژنوتیپ پرمحصول و کم‌محصول برنج

این آزمایش به صورت کرت‌های‌ خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار در مزرعه پژوهشی واقع در شهرستان کیاکلا استان مازندران در سال 1389 اجرا شد. دو ژنوتیپ طارم محلی و شیرودی به عنوان عامل اصلی و سه سطح تقسیط نیتروژن در مراحل پنج روز بعد از نشا کاری، ابتدای پنجه‌دهی، ظهور خوشه آغازین و خوشه‌دهی کامل به‌ عنوان عامل فرعی و دو آرایش کاشت 20×20 و 30×30 سانتی‌مترمربع به ‌عنوان عامل فرعی فرعی بودند. نتایج نشان داد درصد خوشه‌چه پر و تعداد خوشه‌چه پوک از نظر آماری تحت تاثیر هیچ‌یک از فاکتورها قرار نگرفتند. رقم شیرودی به علت داشتن خوشه بلندتر، تعداد خوشه، تعداد خوشه‌چه و وزن هزار دانه بیش‌تر و هم‌چنین نزدیکی منبع و مخزن، قسمت زیادی از ماده خشک را به پر شدن دانه اختصاص داد، به همین دلیل عملکرد دانه آن به نسبت 4/42 درصد بیش‌تر از رقم طارم بود. بیش‌ترین تعداد خوشه و شاخص برداشت در سطح دوم تقسیط نیتروژن و آرایش کاشت 20×20 سانتی‌مترمربع حاصل شد. عملکرد دانه با طول خوشه، تعداد خوشه و وزن هزار دانه همبستگی مثبت داشت. بنابراین سطح دوم تقسیط نیتروژن و آرایش 20×20 سانتی‌مترمربع به علت افزایش شاخص‌های مطلوب زراعی به عنوان تیمارهای مناسب بودند.