اثر پیش تیمار بذر بر جوانه زنی و رشد گیاهچه ی ژنوتیپ های عدس (Lens Culinaris M.) تحت تنش شوری

این پژوهش به منظور بررسی اثر پیش تیمار بذر بر جوانه زنی، سبز شدن و استقرار گیاهچه ی عدس در سال زراعی 90- 1389 در آزمایشگاه‌ایستگاه تحقیقات کشاورزی گچساران، به‌صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی و با سه تکرار اجرا شد. بذور دو لاین flip 2007-12l و flip 2007-103l و دو رقم عدس گچساران و کیمیا به مدت 12 ساعت تحت تیمار اسموپرایمینگ با محلول پلی اتیلن گلیکول قرار داده شدند. سپس شاخص های جوانه زنی و رشد گیاهچه شامل: درصد و سرعت جوانه زنی، طول ریشه چه و ساقه چه، وزن تر و خشک گیاهچه ی بذور تیمار شده و بدون تیمار تحت 4 سطح تنش شوری (0، 5، 10و 15 دسی زیمنس بر متر) مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج نشان داد که اثر شوری بر تمامی صفات مورد بررسی در سطح احتمال پنج درصد معنی دار است، به‌طوری‌که با افزایش درصد شوری کلیه ی مولفه‌های جوانه زنی کاهش یافت. بیش‌ترین درصد جوانه زنی، بالاترین سرعت جوانه-زنی، بلندترین طول ریشه‌چه و ساقه‌چه و بیش‌ترین وزن تر و خشک مربوط به تیمار شاهد و کم‌ترین آن‌ها مربوط به بالاترین سطح شوری با 15= ec می باشد. هم‌چنین نتایج نشان داد که در شرایط تنش شوری اثر پرایمینگ بر همه صفات مورد بررسی در سطح احتمال پنج درصد معنی‌دار می باشد به‌طوری‌که پرایمینگ بذر سبب افزایش قابل ملاحظه ی کلیه ی صفات مورد بررسی در چهار سطح شوری شده است. برای کلیه ی صفات برهمکنش پرایمینگ بذر و شوری صفر در بهترین سطح و برهمکنش عدم پرایمینگ و شوری 15 دسی‌زیمنس بر متر در کم‌ترین سطح قرار دارد. عامل رقم در سطح احتمال پنج درصد برای کلیه ی صفات اختلاف معنی‌دار نشان داد که نشان از تنوع ژنتیکی ژنوتیپ‌های مورد استفاده داشت.