بررسی اثر محلول پاشی بور بر خصوصیات کمی و کیفی ژِنوتیپ های سویا

حفظ حاصلخیزی خاک و استفاده از عناصر غذایی به اندازه کافی و تعادل بین میزان عناصر غذایی یکی از اجزا کلیدی در افزایش عملکرد محصولات زراعی می باشد. به منظور بررسی تاثیر محلول‌پاشی بور روی صفات زراعی و مورفولوژیک ژنوتیپ‌های سویا، آزمایشی در سال 1388 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خرم‌آباد به صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار انجام گرفت. تیمارهای محلول‌پاشی در سه سطح شاهد: بدون محلول پاشی؛ محلول‌پاشی دو در هزار، کود بور در مراحل50% گل‌دهی و غلاف ‌دهی، محلول‌پاشی چهار در هزار کود بور در مراحل50% گل‌دهی و غلاف ‌دهی، بعنوان کرت‌های فرعی و ژنوتیپ‌های سویا شامل m7 , l17 و m9 بعنوان کرت‌های اصلی در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد محلول پاشی بور موجب افزایش معنی دار در عملکرد دانه، عملکرد زیست توده، درصد پروتیین و روغن شد. همچنین در بین ژنوتیپ‌های مورد بررسی ژنوتیپ m7 دارای بیشترین عملکرد دانه(7/7991 کیلوگرم در هکتار) بوده که دلیل این برتری تولید حداکثر عملکرد زیست توده و تعداد غلاف در بوته می باشد. در رابطه با صفت پروتیین دانه سویا تحت تیمار محلول پاشی بور، قرار گرفت. مطابق نتایج بدست آمده از تجزیه واریانس و مقایسه میانگین داده ها، بین غلظت های 2 در هزار و 4 در هزار محلول بُر، اختلاف معنیداری در سطح 5% مشاهده گردید. رقم m7 و m9 نسبت به رقم l17 دارای میزان پروتیین بیشتری بود. غلظت دو در هزارمحلول بور سهم بیشتری در افزایش روغن دانه سویا نسبت به سایر تیمارها داشته است.