بررسی شناخت عوامل زمینه گرا در کالبد خانه ها و بافت کهن سنندج با نگاهی به ویژگی های عمارت وکیل الملک

بافت های کهن، دارای گنجینه ای بی بدیل و ارزش مندی هستند که می توان با نگرشی نو به احیا و شناخت عوامل مهمی از جمله زمینه گرایی درآن ها پرداخت، تا عرصه حضور معماری غنی ایرانی را به چالش کشید، و نهایتاً به بازنشاندن مولّفه های معماری گذشته و تلفیق آن ها با معماری معاصر دست یافت. روش تحقیق پژوهش حاضر توصیفی، تاریخی تحلیلی است که مبتنی بر بررسی های میدانی و مطالعات کتابخانه ای است. هدف این نوشتار، دست یافتن به عوامل زمینه گرای معماری، همانند دوره های پیشین و پرداختن به اصول و مولّفه های طراحی معماری آن ها و ارائه فضاهایی در تطبیق با کالبد زندگی امروزی است که می تواند تداوم و پیوند بین گذشته و حال را ممکن سازد. به همین منظور تحقیق حاضر در جهت ارائه مولفه های معماری استان کردستان نمونه های ارزشمندی در دوره مشخصی را مورد بررسی قرارداده و در ادامه، عمارت وکیل را که ازآثار دوره قاجاری است مورد مطالعه قرار داده که در آن اصول معماری ایرانی، بوم گرایی و درونگرایی کاملاً مشهود است. مساله اصلی پژوهش حاضر این است که، چگونه می توان با توجه به ویژگی های معماری مناطق کردنشین و تاثیرات زمینه ای و فرهنگی که در ساخت خانه های این مناطق تاثیر گذاشته است و به بازآفرینی و شناخت ویژگی های این مناطق پرداخت؟ با توجه به معماری بومی خانه های سنندج می توان بوسیله مولّفه های زمینه گرایی به بازتولید و احیای اصول و معیارهای خانه های آن دست یافت، همچنین در دوره معاصر ارائه معماری در بافت قدیم مبتنی بر ارزش های مناطقی از شهر سنندج امکان پذیر است. یافته های این پژوهش حاکی از عوامل زمینه گرا در زمینه طبقات، پلان، جهت باد، جهت و فرم پلان، نورگیرها و غیره در کالبد خانه های سنندج است.