بررسی اجتماع پذیری فضاهای تجاری در رویکرد اسلامی

اگرچه بازارها کانون پویای شهرها هستند، ولی حساسیّت نگرش های معنوی سبب محدودیّت در جلوه گری کالبدی این فضاها و میزان اجتماع پذیری آن ها می شود. این مقاله تلاش می کند تا روشن سازد که دیدگاه معنویّت اسلامی چه تاثیراتی در میزان اجتماع پذیری مراکز تجاری شهری دارد. به نظر می رسد بین مراکز خرید معاصر و بازارهای گذشته تفاوت های کالبدی و مفهومی بسیاری وجود دارد. به منظور اصلاح و بهبود این مراکز، لازم است ابتدا مبانی بازارهای سنّتی در بحث اجتماع پذیری به دقّت بررسی شود و سپس میزان تحقّق آن ها در مراکز امروزی مورد مطالعه قرار گیرد. هیاهوی جاذبه ها و هیجان ناشی از آن در مراکز خرید امروزی، طمانینه درونی را از انسان می گیرد و این همان دلیل نکوهش عارفان دینی از محیط بازار است. این پژوهش، با رویکردی انتقادی و متکی به روش آزادی پژوهی و استدلال منطقی است و هدف آن ارایه الگویی برای طرّاحی فضاهای تجاری معاصر با نگاهی به اجتماع پذیری در رویکرد اسلامی است. بدین منظور با استفاده از متون دینی، ابتدا اصول اجتماع پذیری حاکم بر این فضاها معرفی و سپس شیوه های تحقق آن ها در شهرهای گذشته و معاصر مطالعه شده و با اصول مرتبط در شهرسازی جهان مقایسه گردیده است. براساس نتایج به دست آمده، این اصول در دو بخش سلبی و ایجابی قابل تفکیک است که از مهم ترین آن ها می توان به ضرورت پرهیز از تظاهر بازار، تعریف حداقلی از نقش فراغتی بازار، ترکیب نقش اجتماعی- فرهنگی در بازار با مسجد، قابلیّت بازار برای تعظیم شعایر دینی و ... اشاره کرد. این اصول اگرچه به خوبی در شهرهای سنّتی قابل مشاهده است، ولی برخی از آن ها امروزه در طرح های توسعه شهری و تحت تاثیر نظریّه های جهانی به طور جدی مورد خدشه قرار گرفته اند. با این حال این شرایط، مربوط به حالت آرمانی دینی است و تحقّق آن در شرایط مصرف گرای معاصر نیاز به بسترسازی های گسترده دارد که در ابتدا ممکن است مورد واکنش های سریع سنّت ستیزانه قرار گیرد.