هنرهای تزیینی و پدیده های شگرف گچ بری در معماری ایران

معماری ایران از تاریخ، حکمت، اصول و بویژه پدیده های شگرف هنرهای معنوی سخن می گوید. این معماری در ادوار اسلامی، رشد فراوانی - در تمام شیون با هنرهای وابسته مانند هنر گچ بری - داشته است. در مجموع هنرهای وابسته به معماری ایران، بخصوص پدیده گچ بری های بسیار باقاعده، زینت بخش داخلی بناها بوده و در برخی موارد سبب زیباسازی نماهای مسکونی بیرونی و اندرونی، هم چون منازل دوره قاجاریّه در کاشان و دیگر مناطق شده است. این هنر نقوش گوناگونِ اسلیمی، ختایی، پیچک های افشان و بسیاری دیگر از انواع «هفت قلم خط و شاخه های آن را برای معماری ایرانی و اسلامی به ارمغان آورده است. این بررسی براساس روش توصیفی - تحلیلی تاریخی به ثمر رسیده است. اطلاعات از مطالعات کتابخانه ای و مشاهده و تجارب میدانی نیز حاصل شده است. نتیجه این که از هنر بدیع گچ بری می توان هم برای زیباسازی آثار اسلامی امروزی و هم بناهای مسکونی و غیره بهره فراوان برد. به طور خلاصه، هنر گچ بری با تلفیق آینه کاری شاخه دیگری از این هنر را به وجود آورد و در مجموع، دو هنر آینه کاری و گچ بری به شکل گود و برجسته و در مواردی با آینه الوان، فلسفه و حکمت وافری از جذابیّت زیبایی و زیباشناسی را برای آثار معماری ایرانی و اسلامی به ارمغان آورده است.