مدیریت ارزش گذاری در بافت های تاریخی «با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (مطالعه موردی: مطالعه در محور تاریخی خیابان لاله زار)

رویکرد حفاظت از آثار ارزش مند معماری به عنوان عناصری هویّت‏بخش ـ در قالب توسعه، تعمیر و مرمت ـ همواره به‏عنوان رکنی اساسی در تاریخ معماری این مرز و بوم محسوب شده است. در قرن حاضر، ضرورت بازبینی نحوه انجام بررسی‏ علمی برای اولویّت‏بندی آثار، به منظور ثبت و حفاظت از آن?ها، احساس می?شود. این امر به‏واسطه گسترش شهرها، تغییر رَویه حفاظت از این آثار و پیچیده‏تر شدن امر حفاظت، تعدّد آثار و تغییر در نگرش مردم (به‏عنوان استفاده کنندگان از این فضاها) و مدیران شهری پدید آمده است. این پژوهش بر آن است تا با به‏کارگیری فن?آوری سیستم اطلاعات جغرافیایی و تعریف و تحدید مجدد نظام ارزش‏گذاری بر آثار معماری موجود، در فضای یکی از خیابان?های تاریخی تهران (خیابان لاله زار) به سندی معتبر بر پایه شاخص‏های ارزشی آثار معماری‏، به?منظور نحوه دخالت در فرآیند بهسازی و نوسازی آن، دست یابد. در بخش نخست پژوهش، ارزش‏گذاری مورد بحث قرار گرفته و در بخش دوم از منظر تکنیکی به چگونگی به‏کارگیری سیستم اطلاعات جغرافیایی (با عنوان ابزاری نوین)، با رویکرد ارزش‏گذاری و انطباق آن با موضوع مرمت پرداخته شده است. برای دست یابی به این هدف، ابتدا به روش میدانی اطلاعات مورد نیاز گردآوری شده و در ادامه با تحلیل آن، خروجی‏های مورد نیاز، در قالب نقشه‏های کمّی و کیفی در ارتباط با ارزش‏های مورد نظر، تهیه شده است. اطلاعات به دست آمده و قیاس آن با شرایط موجود، ضرورت تغییر در رویکرد ارزیابی ارزشی آثار و لزوم به‏کارگیری شیوه‏های نوین را در گرد‏آوری داده?ها و تحلیل آن ها تایید می‏کند.