تجربه ساخت مصلا در معماری معاصر ایران

در معماری معاصر ایران، نمونه‎های متنوعی از مساجد مشاهده می‎شود و ادبیات موضوع نشان‎دهنده آن است که مساجد و مصلا‎ها مرکز انتشار مباحثی درباره مسایل اجتماعی زمان خود بوده و رابطه مستقیمی با تمامی اقشار جامعه برقرار نموده‎اند. عملکرد این گونه بناها تنها ترویج شعایر مذهبی نبوده، بلکه سایر عوامل موثّر در زندگی اجتماعی مردم را نیز در بر ‎گرفته است. برخی مصلا‎ها نیز چنین کارکردهایی داشته‎اند. پرسشی که در این پژوهش پس از بررسی مصلاهای دوران گذشته و مقایسه آن‎ها با مصلاهای معاصر مطرح می‎شود، این است که طرّاحان این گونه فضاهای مذهبی با چه مسایلی روبه رو بوده‎اند؟ چه ضوابط و مقرّراتی را درطرّاحی مورد نظر داشته‎اند؟ برای پاسخ گویی به پرسش‎های تحقیق، در ابتدا چیستی مفهوم «مصلا» و فلسفه وجودی آن‎ تبیین و سپس بر اساس آن چارچوب نظری پژوهش تدوین گردید. در مرحله بعد بر اساس چارچوب نظری ترسیم شده، مصلاهای معاصر ایران تجزیه و تحلیل ‎‎شده اند. دستاوردهای حاصل از پژوهش، نشان دهنده آن است که درطرّاحی مصلاهای معاصر، ویژگی‎هایی هم چون، دسترسی‎های شهری به مجموعه و ارتباط صحیح ترافیکی با محوریّت رفاه مردمی، به کارگیری اصول ساختاردهنده‎ای در طرح که ریشه در معماری سنّتی دارند، تجهیزات سرمایشی و گرمایشی مناسب و استفاده از مصالح مدرن از موارد مورد نظر طرّاحان بوده است.