سنجش میزان مشارکت ذی نفعان و ذی نفوذان در راهبرد توسعه شهری (نمونه موردی: منطقه 22 شهرداری تهران)

بررسی نظریّه ها و رویکردهای مختلف مرتبط با توسعه شهری در صد سال اخیر حکایت از نبود جایگاه مشارکت ذی نفعان و ذی نفوذان در توسعه شهر دارد. از این رو، در جهت رفع این مساله، نیاز به برنامه و طرحی است که نظام توسعه را از هرگونه خلا برنامه ریزی مبرا نماید. یکی از انواع برنامه ها و طرح ها که برای توسعه هر شهر یا منطقه شهری الزامی است و مشارکت ذی نفعان و ذی نفوذان را در توسعه شهری ملزوم می نماید، رویکرد راهبرد توسعه شهر است. بررسی مشخّصه ها و مفهوم رویکرد راهبرد توسعه شهری نشان می دهد که این رویکرد با تبیین جایگاه و نقش ذی نفعان و ذی نفوذان در توسعه شهر سعی در توسعه همه جانبه شهر یا منطقه شهری دارد. در این پژوهش پس از بهره گیری از مبانی نظری موضوع، میزان مشارکت ذی نفعان و ذی نفوذان در منطقه 22 شهرداری تهران در چارچوب رویکرد راهبرد توسعه شهری بررسی شده است. در چارچوب رویکرد تحقیق، چهار بعد محیطی، اجتماعی، اقتصادی و مدیریتی به عنوان زمینه مشارکت ذی نفعان و ذی نفوذان در این پژوهش مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. تحقیق حاضر از نوع کاربردی است و در آن برای گردآوری اطلاعات مورد نیاز از روش پیمایش و از ابزار پرسشنامه و برای تحلیل داده ها از نرم افزار spss استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که میزان مشارکت ذی نفعان و ذی نفوذان در توسعه منطقه 22 در سال های اخیر، رو به رشد بوده است و تمایل سرمایه گذاری اقتصادی (با میانگین 3.15) در منطقه بالا است. ولی به دلیل ناآگاهی اجتماعی و نبود اعتماد میان سازمان های دولتی و شهروندان، تمایل اجتماعی ذی نفعان و ذی نفوذان در منطقه (با میانگین 2.82) پایین است. میزان مشارکت در بعد مدیریتی و محیطی به ترتیب دارای میانگین 3.09 و 3.00 است. در مجموع میزان مشارکت ذی نفعان و ذی نفوذان با میانگین 3.00 متوسط ارزیابی می شود. بنابراین توصیه می شود قبل از هر اقدام اقتصادی، اجتماعی و در منطقه 22، بسترهای لازم برای ارتقای میزان مشارکت ذی نفعان و ذی نفوذان در منطقه ایجاد شود. این تحقیق معتقد است که نظام برنامه ریزی شهری در ایران باید به سمت رویکرد راهبرد توسعه شهری با تاکید بر مشارکت ذی نفعان و ذی نفوذان در تمامی ابعاد توسعه سوق داده شود.