درآمدی بر اثرات اصالت بخشی بافت های فرسوده شهر تهران (نمونه موردی: محله مفت آباد)

«باززنده سازی2» بافتهای فرسوده در شهرهای ایران، نیازمند آشنایی با روشها و الگوهای مختلف و متفاوتی است. به کارگیری نظریّه اصالتبخشی، که برای ارتقای زندگی شهری بر جابهجایی طبقه متوسط به بالا با افراد فقیر، تاکید میکند، یکی از راهبردهایی است که میتوان در راستای نوسازی شهری در ایران مورد آزمون قرار داد. هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی اثرات اجرای نظریّه اصالتبخشی، با تاکید بر اثرات جابهجایی جمعیّت در شهر تهران برای پاسخگویی به این پرسش است که « باززنده سازی بافتهای فرسوده شهر تهران با عنایت به نظریّه اصالتبخشی چه اثرات احتمالی در نواحی همجوار و سایر مناطق شهر خواهد داشت؟» برای پاسخ به این پرسش، یکی از محلّههای واقع در منطقه 13 شهر تهران، به نام «مفتآباد» با استفاده از مطالعات میدانی و پرسشگری از ساکنان، مورد بررسی قرار گرفت. یافتهها حاکی از آن است که با باززنده سازی بافتهای فرسوده شهر، با استفاده از نظریّه اصالتبخشی، گرچه ممکن است مشکل بافت فرسوده هر نقطه از شهر مرتفع شود، اما پراکنده شدن جمعیّت فقیر در شهر، میتواند به بازتولید فضاهای مشابه در سایر مناطق آن منجر شود.