تبیین عوامل و نقش پیشران‌های موثر بر طرح‌های محرک توسعه در الگوی بازآفرینی پایدار با تکیه بر تحلیل خود همبستگی فضایی (مورد مطالعه: شهر کوهسار)

در طی چند دهه اخیر، رویکرد بازآفرینی شهری در نتیجه تکامل اندیشه ها و سیاست ها از نوسازی کالبدی به سوی بازآفرینی پایدار شهری با هدف رشد اقتصادی، پویای اجتماعی، ارتقاء کیفیت محیط شهری و پایداری زیست محیطی مورد توجه قرار گرفته است. بافت ناکارآمد شهری به عنوان مهمترین محدوده هدف بازآفرینی، پهنه هایی از شهر هستند که در مقایسه با سایر پهنه های شهری مشکلات عدیده ای از نظر اقتصادی، اجتماعی، کالبدی و ناپایداری زیست محیطی دارند. یکی از راهکارهای مهم در راستای بهره گیری از محرک های توسعه در قالب مجموعه ای از اقدامات و طرح های شهری برای حل مشکلات محدوده های شهری در زمینه های گوناگون است. هدف پژوهش حاضر شناسایی عوامل و عناصر محرک توسعه و تبیین نقش آنها در الگوی بازآفرینی پایدار در شهرکوهسار است که یکی از مهمترین محدوده های ناکارآمد شهری در استان البرز می باشد. از این رو شناسایی پیشران های محرک توسعه و چگونگی توزیع فضایی آنها و تبیین نقش محرک توسعه در راستای بازآفرینی پایدار شهری مهمترین مسئله پیشرو است. روش تحقیق از نوع توصیفی و تحلیل های کمی و کیفی با تکیه بر نرم افزار gis و با بهره گیری از تکنیک خود همبستگی موران انجام شده است و نتایج نشان داده است که معیار کالبدی، اجتماعی و زیست محیطی به صورت خوشه ای و معیار اقتصادی به صورت تصادفی و نامتوازن در شهر کوهسار توزیع یافته است.یافته های پژوهش نشان می دهد که در شهر کوهسار پیشران های محرک توسعه با تمرکز بر ظرفیت های اقتصادی، اجتماعی، کالبدی و محیطی موجود شهری و توزیع آنها در محدوده های ناکارآمد می تواند نقش بسزایی در تسریع فرایند بازآفرینی پایدار و رفع چالش های بافت ناکارآمد داشته باشند.

elucidation of factors and the role of drivers influencing development stimulus initiatives in the pattern of sustainable regeneration with an emphasis on spatial autocorrelation analysis (case study: kohsar city)

in recent decades, the urban regeneration approach has shifted from physical renewal towards sustainable urban regeneration as a result of the evolution of thoughts and policies. the goal is to achieve economic growth, social dynamism, improved urban environmental quality, and ecological sustainability. inefficient urban fabric is identified as the primary target area for the regeneration of urban zones facing numerous economic, social, physical, and environmental challenges compared to other urban areas. one crucial solution in this regard involves harnessing developmental stimuli through a series of urban initiatives and plans to address the issues in various domains of urban areas. the purpose of this research is to identify the factors of catalyst and description of their role in the model of sustainable regeneration in kohsar city, which is one of the most important inefficient urban areas in alborz province. therefore, identifying the drivers of development stimuli, elucidating their spatial distribution, and explaining their role in sustainable urban regeneration are paramount. the research methodology employed is descriptive, utilizing quantitative and qualitative analyses with a focus on gis software and employing the moran's i autocorrelation technique. the results indicate that the physical, social, and environmental criteria are clustered, while the economic criterion is randomly and unevenly distributed in kohsar city. the finding of the research show that in the city of kohsar , concentrating on the economic, social, physical, and environmental capacities of the existing urban areas and distributing them in inefficient areas can play a crucial role in accelerating the process of sustainable regeneration and addressing the challenges of inefficient urban fabric.