مقایسه کارآمدی الگوهای اقتصاد پایدار شهری بر توسعۀ محلی (مطالعه موردی: منطقه 10 شهر تهران)

اقتصاد شهری به عنوان شاخه‌ای از اقتصاد خُرد، پس از شکل‌گیری رویکردهای مبتنی بر پایداری همچون توسعۀ پایدار، بیش از پیش با این رویکردها پیوندیافت و مقوله‌ای جامع با عنوان «اقتصاد پایدار شهری» را شکل داد. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی الگوهای اقتصاد پایدار شهری به منظور تحول و توسعه مجدد محله های ناکارآمد شهری می باشد که تاکنون کفایت آنها ارزیابی نگردیده است.بدین منظور با استفاده از یک روش کمّی- کیفی مبتنی بر مصاحبه و پرسشگری از خبرگان شهر تهران، داده‌های تحقیق گردآوری شد. نتایج به‌دست‌آمده، حاکی از تاثیر مثبت و معنادار تمامی مدل‌های مورد بررسی بر متغیر وابسته یعنی توسعۀ محلی بود. با این حال برخی از الگوهای اقتصاد پایدار شهری همچون «کارآفرینی اجتماعی» و «الگوی led»، تاثیر بیشتری بر توسعۀ محلی داشت. این بدان معنی است که دو الگوی یادشده می‌تواند بیش از سایر الگوها در انطباق با شرایط محله‌های ناکارآمد منطقه 10 شهر تهران به کار گرفته شود. در نهایت ایننتیجه به دست آمد که برای کاربست الگوهای اقتصاد پایدار شهری در توسعۀ محلی و تحول محله‌های ناکارآمد شهری منطقه 10 شهر تهران، باید دو پیش‌شرط اساسی مدنظر قرار گیرد. یکی اینکه اولویت انتخاب الگوهای توسعه مجدد، مبتنی بر تطابق آنها با «توسعۀ محلی درون‌زا» باشد و شرط دیگر شرایط و اقتضائات جامعه‌شناختی محله‌های ناکارآمد شهری در انتخاب الگوی توسعه لحاظ گردد. با پذیرش و به‌کارگیری این دو پیش‌شرط، می‌توان الگویی بومی از توسعه محلی مبتنی بر رویکرد اقتصاد پایدار شهری در شهر تهران را تحقق بخشید.

Comparing the Efficiency of Sustainable Urban Economy Models on Local Development (Case study: District 10 of Tehran)

Urban economics, after the formation of sustainability-based approaches such as sustainable development, became more and more associated with these approaches and formed a comprehensive category called sustainable urban economy.The aim of this research is researching the effectiveness of sustainable urban economy for the transformation and redevelopment of dysfunctional urban neighborhoods in which haven’t been evaluated until now., using a quantitative-qualitative method based on interviews and questioning of experts in Tehran, research data were collected. The results showed a significant effect of all the studied models on the dependent variable, ie local development. However, some models of sustainable urban economy, such as social entrepreneurship and LED model, had a greater impact on local development. This means that the two models can be used more than other models in accordance with the conditions of dysfunctional neighborhoods in the 10th district of Tehran. Finally, it was concluded that in order to apply the models of sustainable urban economy in local development and the transformation of dysfunctional urban neighborhoods in the 10th district of Tehran, two basic preconditions should be considered. One is that the priority of selecting redevelopment models should be based on their adaptation to endogenous local development and the other is that the sociological conditions and requirements of dysfunctional urban neighborhoods should be considered in choosing the development model. Thus, by accepting and applying these two preconditions, it is possible to create a local model of local development in Tehran.