بررسی معیارهای پیاده مداری در سطح محله های قدیمی شهر اصفهان(نمونه موردی محله سنگ تراش ها اصفهان)

با پیشرفت صنعتی و اختراع اتومبیل، عابر پیاده نقش محوری خود را در طراحی فضاهای شهری از دست داده و همین مساله سبب شده است کیفیت فضایی عرصه های عمومی شهر و پیاده راه ها نسبت به قبل تقلیل یابد. به نظر می رسد مطالعه نمونه های موجود از فضاهای شهری که هنوز جاذب جمعیت پیاده است و بررسی این کیفیات از لحاظ کالبدی، محیطی، اجتماعی، فردی و ... بتواند الگوهایی برای خلق فضاهای جدید با این ویژگی و اصلاح فضاهای پیاده گریز در اختیار جامعه قرار دهد.این تحقیق به دنبال پاسخ این سوال است که کدام عوامل باعث ایجاد فضایی جاذب جمعیت پیاده در محله سنگ تراشها گردیده است.پژوهش حاضر به روش توصیفی – تحلیلی با استفاده از ابزار پرسشنامه به روش نمونه گیری تصادفی ساده انجام شده است. تحلیل کمی داده های پرسشنامه و هم چنین تبدیل یافته های کیفی به مولفه های کمی به کمک نرم افزار spss انجام گردیده است. همزمان با آزمون فرضیه تحقیق، میزان همبستگی و ارتباط بین مولفه ها توسط آزمون های پیرسون و رگرسیون بررسی شده است.نتایج پژوهش نشان می دهد که در نمونه موردی، ارتباط خطی بین مولفه های پیاده مداری بجز خود اتکایی شهری برقرار است. از نظر میزان کیفیت، مولفه تامین امنیت و ایمنی از بیش ترین معدل بین مولفه های پیاده مداری برخوردار بوده است بنابراین می توان نتیجه گرفت توجه به امنیت و ایمنی پیاده در طراحی کالبدی خیابان های محله سنگ تراشها، یکی از عوامل حضور پررنگ پیاده طی سال ها حیات این محله بوده است.

Investigation of walkability criteria in the old neighborhoods of Isfahan Case study: Sang-tarash-ha neighborhood

With the development of industry and the invention of cars, the walkability has lost its pivotal role in the design of urban spaces, and this has caused the spatial quality of public areas and sidewalks to be reduced compared to before. It seems that investigating examples of existing urban spaces that are still attracting the Pedestrian population in field of walkability quality and investigation of the relationship between these components, provides the community with appropriate models for improving walkable neighborhoods.This research seeks to answer the question of which of the factors has caused the attraction of the pedestrian population in this neighborhood as a case study of this research.The aim of this study has been to investigate the walkability criteria in Sangtarashha neighborhood by descriptiveanalytical method using a questionnaire for simple image sampling. Quantitative analysis of the questionnaire data as well as qualitative conversion into quantitative components has been done by SPSS software. Concurrent by testing the research hypothesis, the degree of correlation and relationship between components has been investigated by Pearson and Regression tests.The results show that, there is a linear relationship between walkability components other than urban selfreliance. In terms of quality, the component of providing security and safety had the highestgrade point average among the walkability components so it can be concluded that attention to pedestrian security and safety in the physical design of the streets of this neighborhood is the greatest factor of the strong presence of pedestrians during the years of life of this area.