امکان سنجی ارتقاء پیاده مداری با رویکرد سرزندگی در فضاهای شهری مطالعه موردی : طراحی خیابان امام خمینی(ره ) سنندج

گسترش روزافزون شهر و ورود اتومبیل به عرصه فعالیت‌های شهری و دگرگونی ارتباطات اجتماعی، جذابیت خیابان‏ها و فضاهای پیاده را متاثر نمود و موجب تاکید بیش از حد بر حرکت سواره و حل مسائل مختلف آن، به عنوان اصلی‏ترین شرط رونق اقتصادی اجتماعی شهر، توسط برنامه‌ریزان و مدیران شهری شد. شکل گیری بافت یک شهر ارتباط مستقیمی با شبکه معابر آن دارد؛ به‌طوری‌که نوع هر یک از این بافت‌ها متاثر از شکل گیری خیابان‌ها در داخل شهر است. جریان زندگی اجتماعی در پیاده‌راه از ویژگی‌های سرزندگی است. همان طور که حرکت عابر پیاده باعث افزایش سطح تعاملات اجتماعی می‌شود، افزایش کیفیت شاخص‌های سرزندگی در این هدف گذاری باعث ارتقاء پیاده مداری می‌شود. محور امام خمینی(ره) سنندج در بافت قدیمی شهر دارای پتانسیل پیاده‌راه است که در این پژوهش با هدف افزایش قابلیت پیاده مداری مورد بررسی قرار گرفته است. این پژوهش توصیفی تحلیلی و از نوع کاربردی است. مطالعات کتابخانه‌ای و میدانی در آن صورت گرفته و ارزیابی حاصله به کمک پرسشنامه تکمیل شده است. نتایج حاصل از پژوهش نشان می‌دهد محور امام خمینی (ره) دارای بالاترین سطح منظری و عملکردی است و قابلیت پیاده مداری در این خیابان با رعایت اصولی چون تکمیل ساختاری فعالیت‌های اجتماعی، توجه به عناصر کالبدی، عمومی نمودن فضای خانه کرد به عنوان پارک شهری، ساماندهی و بهسازی منطقی پیاده‌روها و جداره خیابان، ایجاد فضاهای جمعی مانند کافه و رستوران باعث اثبات فرضیه‌های افزایش سرزندگی در این خیابان می‌شود که تا حال حاضر با توجه به تجزیه و تحلیل صورت گرفته نتوانسته نقش کیفیت و سرزندگی را ایفا کند.