رابطه بین ویژگی‌های شخصیتی و رویکردهای یادگیری با روش‌های سنجش در دانشجویان کارشناسی دانشگاه علامه طباطبایی

هدف: این پژوهش به منظور تعیین رابطه رویکردهای یادگیری و ویژگی‌های شخصیتی با ترجیحات دانشجویان برای شش روش مختلف سنجش انجام گرفته است. روش: تحقیق حاضر توصیفی- پیمایشی و از نوع همبستگی بوده است. با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای تعداد 410 نفر به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. در این پژوهش از پرسش‌نامه پنج عاملی شخصیت نیو، پرسش‌نامه روش‌ها و مهارت‌های مطالعه و پرسش‌نامه روش‌های سنجش استفاده شد. یافته ها: تحلیل داده‌ها با ضریب همبستگی نشان داد که بین پنج ویژگی شخصیتی و دو رویکرد یادگیری با روش‌های سنجش رابطه وجود دارد، همچنین نتایج رگرسیون چند متغیره حاکی از آن بود که دانشجویان با ویژگی شخصیتی گشودگی پایین روش چندگزینه‌ای را ترجیح می‌دهند. دانشجویان با ویژگی شخصیتی گشودگی و رویکرد یادگیری عمقی آزمون‌های تشریحی و کار عملی را ترجیح دادند. دانشجویان با رویکرد یادگیری عمقی و ویژگی شخصیتی وظیفه‌شناسی و روان رنجوری پایین آزمون‌های شفاهی را ترجیح دادند. در مورد روش سنجش مستمر، رگرسیون‌ها معتبر نبودند. دانشجویان با رویکرد یادگیری عمقی و ویژگی شخصیتی گشودگی پایین، روش سنجش کار گروهی را ترجیح دادند. بحث و نتیجه‌گیری: دانشجویانی که دارای ویژگی‌های شخصیتی گشودگی و وظیفه‌شناسی‌اند و از رویکرد یادگیری عمقی استفاده می‌کنند، بیشتر آزمون‌های تشریحی، شفاهی، کار عملی و گروهی را به عنوان روش سنجش انتخاب می‌کنند.