ساخت و اعتباریابی مقیاسی برای سنجش بهره‏وری آموزشی اعضای هیات علمی

هدف: پژوهش حاضر به دنبال شناسایی عناصر تشکیل دهنده بهره‏وری آموزشی اعضای هیات علمی، ساخت و اعتباریابی مقیاس سنجش بهره‏وری آموزشی اعضای هیات علمی بوده است. روش:آمیخته (استفاده از گروه کانونی و روش تحلیل عاملی). جامعه آماری این تحقیق عبارتند از: اعضای هیات علمی پیمانی، رسمی- آزمایشی و رسمی ـ قطعی (زن و مرد) شاغل در دانشکده‏های ده‏گانه علوم انسانی دانشگاه تهران در سال تحصیلی 87-1386. نمونه مورد مطالعه براساس روش تصادفی طبقه ای به تعداد 200 نفر انتخاب شدند. تعدادی از پرسشنامه‏های عودت داده شده به علت نقص در داده‌ها کنار گذاشته شدند. در نهایت 137 پرسشنامه تکمیل شده مورد بررسی وتحلیل قرار گرفت. تهیه مقیاس سنجش بهره‏وری آموزشی اعضای هیات علمی در سه مرحله به شرح زیرانجام شد: الف) تحلیل نتایج حاصل از مطالعه پیشینه تحقیق برای بدست دادن مولفه های تشکیل دهنده بهره‏وری آموزشی.ب) تهیه گویه‏های پرسشنامه برای اجرای اولیه.ج)اجرای نهایی واعتباریابی مقیاس سنجش بهره‏وری آموزشی: پس از اجرای مراحل اول و دوم پژوهش، با اجرای مقدماتی پرسشنامه بر روی نمونه محدودی از جامعه آماری و تجزیه و تحلیل نتایج بدست آمده اصلاحات لازم در نسخه اولیه پرسشنامه به عمل آمد. پیش نویس اولیه نسخه اصلاح شده براساس نظر تیم پژوهشی و چند تن از صاحبنظران سنجش، تهیه شد. حاصل این مرحله از پژوهش تدوین ابزار نهایی برای اجرای مرحله میدانی پژوهش بود.ضریب اعتبار مجموعه سنجه های مقیاس از طریق آلفای کرانباخ به میزان 92/0 محاسبه شد. جهت بررسی روایی مقیاس ازتحلیل عاملی به روش مولفه های اصلی استفاده شده است. یافته‌ها: حاصل این تحقیق شناسایی عناصر تشکیل دهنده بهره‏وری آموزشی در 8 دسته می‌باشد. همچنین مقیاسی در42 گویه ساخته شد که با استفاده از آن می‌توان بهره‏وری آموزشی اعضای هیات علمی را اندازه گیری و در سطح گروه آموزشی و دانشکده مورد تحلیل قرار داد. این مقیاس 65 درصد واریانس کل متغیر مورد نظر را تبیین می‌کند.