بررسی تحلیل عاملی و ساختاری «نگرش به پژوهش» و رابطه آن با خود ناتوان‏سازی و خوداثربخشی در میان دانشجویان کارشناسی ارشد

هدف: هدف عمده پژوهشحاضر تحلیل عاملی تاییدینگرش به پژوهش و رابطه آن با خود ناتوان سازی و خوداثربخشی سازی در میان دانشجویان کارشناسی ارشد ترم آخر دانشگاه کردستان بود. روش: طرح پژوهش از نوع پژوهش همبستگی است (تحلیل عاملی به شیوه چرخش متمایل از نوع ابلیمین مستقیم و تحلیل عامل تاییدی برای اعتبار ابزار و همبستگی برای رابطه بین متغییرها بود). حجم نمونه برای تحلیل عاملی و تاییدی و برای بررسی رابطه نگرش به پژوهش و با خود ناتوان سازی و خوداثربخشی سازی 400 نفر بود که از بین کلیه دانشجو?ان کارشناسی ارشد که در سال تحص?ل? 90-1389 مشغول به تحصیل در دانشگاه کردستان بودند، به صورت تصادف? ساده انتخاب شدند و مقیاس‌های نگرش به پژوهش، پرسش‏نامه ملاک خوداثربخشی و مقیاس الگوهای یادگیری سازگار(برای ناتوان سازی) در پژوهش را تکم?ل نمودند و داده‌ها به روش تحل?ل عامل? به شیوه‌ی چرخش متمایل از نوع آبلیمین مستقیم و تحلیل عامل تاییدی و ضریب همبستگی رگرسیون تجزیه و تحلیل شد. نتایج: نتا?ج به دست آمده از روش تحل?ل عامل? به شیوه چرخش متمایل از نوع ابلیمین مستقیم، پنج عامل نگرش به پژوهش را نشان داد و با تحلیل عامل تاییدی آن‌ها برازش شدند. ضرا?ب پا?ا?? همسان? درون? از جمله آلفایکرونباخ و تصنیف برای 30 ماده و پنج عامل (به ترتیب با مقدار 89/0 و 87/0) رضا?ت بخشبودند. همچن?ن، ضرایب پرسش‏نامه نگرش به پژوهش با پرسش‏نامه خوداثربخشی و خود ناتوان سازی در پژوهش به ترتیب ( 51/0 و 43/0-) بدست آمده است که در سطح (001/0 > p) معنادار است. به ع?وه، تحل?ل تی تست نشان داد که ب?ن دانشجو?ان دختر و پسر تفاوت وجود ندارد. نتیجه گیری: نتایج بهدست آمده از تحل?ل عامل? با تحق?قات پ?ش?ن هماهنگ است و با توجه به روا?? و پا?ا?? پرسشنامه نگرش به پژوهش از آن م? توان در مح?ط‏های پژوهش? و دانشگاهی استفاده کرد و با تاکید بر نگرش مثبت به تحقیق از خودناتوان سازی در انجام کارهای پژوهشی کاست و بر میزان خود ـ اثربخشی تحقیق افزود.