سنجش و ارزیابی ادوار آموزشی همیاران پلیس(مطالعه موردی دانش آموزان مقطع ابتدایی تهران)

دوره آموزشی همیار پلیس دوره ای است که از سوی پلیس راهنمایی و رانندگی و با همکاری وزارت آموزش و پرورش کشور با هدف ارتقاء دانش ایمنی در رانندگی و آشنایی با قوانین راهنمایی و رانندگی کودکان مدارس ابتدایی و راهنمایی اجراء میشود. هدف از این مطالعه، ارزیابی طرح همیار پلیس در ارتقای دانش ایمنی در رانندگی و آشنایی با قوانین راهنمایی و رانندگی دانش آموزان مدارس ابتدایی شهر تهران میباشد. تحقیق حاضر از نوع تحقیقات آزمایشی و از لحاظ هدف کاربردی به شمار می رود. تمامی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر تهران جامعه آماری این مطالعه را تشکیل دادند که از میان آنها نمونه ای به تعداد 1325 نفر از دانش آموزان آموزش دیده و آموزش ندیده (گروه کنترل) با استفاده از روش نمونه گیری کاملاً تصادفی نسبی، انتخاب گردید. این مطالعه در دو فاز انجام پذیرفت. فاز اول با استفاده از ابزار مشاهده و با هدف تبیین وضعیت کلی آموزشها و بررسی محتوای آموزشی انجام پذیرفت. در فاز دوم مطالعه با استفاده از پرسشنامه ای محقق ساخت بر مبنای محتوای آموزشی دوره، دانش ایمنی در رانندگی و آشنایی با قوانین راهنمایی و رانندگی دانش آموزان بررسی گردید. داده های فاز دوم بوسیله نرم افزار spss v20مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین میانگین دانش ایمنی در رانندگی و آشنایی با قوانین راهنمایی و رانندگی گروه کنترل و گروه آموزش دیده، تفاوت آماری معنی دار وجود دارد. نتایج آزمون کای اسکوئر نیز رابطه میان سطوح دانش ایمنی در رانندگی و آشنایی با قوانین راهنمایی و رانندگی و گروههای آزمایشی را تایید نمود، که گویای موفقیت بالای دوره آموزشی بر ارتقاء سطح دانش ایمنی در رانندگی و آشنایی با قوانین راهنمایی و رانندگی دانش آموزان دبستانی می باشد.

Evaluation and Evaluation of Police Assistance Training Courses (Case Study of Tehran Elementary School Students)

The present study was conducted with the aim of constructing and investigating the factor structure of students’ research engagement questionnaire. The research method was survey and the statistical population includes all of the postgraduate students of humanities faculty (Literature and Humanities, Islamic Theology and Science, Sport Sciences, Education and Psychology, Administrative and Economic Sciences) at Ferdowsi University of Mashhad (N=3199). Using Cochran formula, the sample size was estimated to be 343 student. The participants were selected by stratified random sampling. The theoretical model Linnenbrink and Pintrich (2002) was determined as the basis of scale construction. This model includes three components of cognitive, emotional, and leadership engagement. SPSS and AMOS software are used for data analysis. Content validity and confirmatory factor analysis were used to determine the validity of the questionnaire and Cronbach’s alpha coefficient to check the reliability. The results showed that the alpha coefficient of the questionnaire was 0.89 and for cognitive (0.80), emotional (0.73) and behavioral (0.76). Content validity of the questionnaire was confirmed by 8 experts of Ferdowsi University of Mashhad (based on CVI) and inappropriate items were removed. Goodness indicators confirmed the fit of the model. According to the research results the research engagement questionnaire had good internal consistency and validity and this questionnaire can be used in research.