تدوین یک مدل ساختاری پیشرفت تحصیلی بر پایه ویژگی های روانشناختی

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه علّی بین متغیرهایی است که بیشترین تاثیر‌‌‌گذاری را بر روی پیشرفت تحصیلی در بین دانشجویان شهر تهران در سال تحصیلی 93 دارند. جامعه آماری مورد نظر همه دانشجویان شهر تهران بود که از بین آنان تعداد 400 نفر به عنوان نمونه در رشته های مختلف و به روش دردسترس انتخاب شدند. این پژوهش به روش تحلیل مسیرانجام شد و ابزارهای پژوهش شامل آزمون منبع کنترل راتر،آزمون خلاقیت عابدی ،آزمون خودپنداره دلاور و آزمون انگیزش پیشرفت هرمنس بود.یافته‌های به دست آمده حاکی از برازش الگو با داده‌ها بود . تما‌می متغیرها بر روی پیشرفت تحصیلی اثرات مستقیم معناداری داشتند و اثرات غیر مستقیم خلاقیت بر پیشرفت تحصیلی نیز معنادار بدست آمد. انگیزش تحصیلی ، خلاقیت و خودپنداره تحصیلی و همچنین منبع کنترل از عوامل موثر بر پیشرفت تحصیلی می‌باشند. با افزایش انگیزش تحصیلی ، خلاقیت و خودپنداره تحصیلی میزان پیشرفت تحصیلی افزایش می‌یابد و منبع کنترل درونی منجر به پیشرفت تحصیلی بالاتر می‌شود. لذا پیشنهاد می شود برای ارتقاء پیشرفت تحصیلی دانشجویان به این ویژگیها توجه گردد.