اثربخشی طرحواره درمانی بر نگرش‌ های ناکارآمد نسبت به انتخاب همسر در دانشجویان دختر

هدف پژوهش حاضرتعیین اثربخشی طرحواره درمانی بر نگرش ناکارامد نسبت به انتخاب همسر در دانشجویان دختر دانشگاه رازی بود. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه‌ی دانشجویان دختر مجرد در تمامی مقاطع تحصیلی (کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری) که در سال تحصیلی 95 -94 مشغول به تحصیل بودند . نمونه آماری 30 نفر از دانشجویان دختر بودند که به شیوه نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شدند و به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. دانشجویان گروه آزمایش 8 جلسه طرحواره درمانی دریافت کردند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه نگرش نسبت به انتخاب همسر کاب، لارسون و واتسون (1992) بود. داده‌های جمع‌آوری شده از طریق تحلیل کوواریانس چند متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین دو گروه از نظر نگرش ناکارآمد نسبت به انتخاب همسر و مولفه‌های آن (عشق باوری، تجربه محوری، ایده‌آل نگری، متضاد جویی، آسان بینی، خوش باوری) تفاوت معنی‌داری وجود دارد. با توجه به نتایج به دست آمده می‌توان گفت طرحواره درمانی رویکردی موثر بر کاهش نگرش ناکارآمد نسبت به انتخاب همسر دانشجویان دختر است.