مدل علّی پیش بینی اهمال کاری تحصیلی بر اساس ریشه های والدینی و مولفه های خودناهمخوانی با نقش واسطه ای احساس تعلق به مدرسه

هدف از انجام این پژوهش بررسی مدل علّی پیش‌ بینی اهمال کاری تحصیلی بر اساس ریشه های والدینی و مولفه‌های خود ناهمخوانی با نقش واسطه‌ای احساس تعلق به مدرسه بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش‌آموزان دختر مشغول به تحصیل در پایه نهم دوره اول متوسطه در سال تحصیلی 1401-1400 شهرستان نهاوند بود. نمونه این پژوهش شامل 312 نفر بود که با استفاده از فرمول کوکران و با روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی بدست آمد. ابزار مورد استفاده در پژوهش حاضر، پرسشنامه اهمالکاری تحصیلی، احساس تعلق به مدرسه، ریشه‌های والدینی و پرسشنامه خودناهمخوانی بود. نتایج حاصل از معادلات ساختاری نشان داد که بین مولفه‌های ریشه های والدینی، خود ناهمخوانی و احساس تعلق به مدرسه با اهمالکاری تحصیلی رابطه مثبت و معنی‌داری وجود دارد (0.001≥p). همچنین نتایج نشان داد که 31 درصد از واریانس اهمالکاری تحصیلی توسط مولفه‌های ریشه های والدینی، ناخودهمخوانی و احساس تعلق و 13 درصد از واریانس احساس تعلق توسط ریشه های والدینی تبیین می شود. همچنین تمامی ضرایب مسیر در مدل معنادار هستند.با توجه به یافته‌های پژوهش حاضر ضرورت توجه به اهمالکاری تحصیلی به عنوان یکی از ابعاد مهم و تاثیرگذار در عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان بیش از پیش مطرح می‌گردد. لذا توصیه می‏شود روانشناسان تربیتی و مشاوران تحصیلی برای کاهش اهمال کاری تحصیلی در دانش‌آموزان برنامه آموزشی مناسبی را تدوین کرده و راهکارهای بهبود طرحواره‌های ناسازگار، مولفه‌های خود ناهمخوانی و همچنین افزایش احساس تعلق به مدرسه را به آنان آموزش دهند.

causal model of predicting academic procrastination based on parental roots and components of self-discrepancy with the mediating role of sense of belonging to school

the purpose of this research was to investigate the causal model of predicting academic procrastination based on parental roots and components of self-discrepancy with the mediating role of sense of belonging to school. the statistical population was all female students studying in the ninth grade of the first period of secondary school in the year 1400-1401 in nahavand city. the research sample consisted of 312 people, which was obtained by cochran’s formula and random cluster sampling method. the tools used in this research were academic procrastination questionnaire, sense of belonging to school, parental roots and self-discrepancy questionnaire. the results of structural equations showed that there is a positive and significant relationship between the components of parental roots, self-discrepancy, and sense of belonging to school with academic procrastination (p≥0.001). it also showed that 31% of the variance of academic procrastination is explained by the components of parental roots, incongruence and sense of belonging, and 13% of the variance of the sense of belonging is explained by parental roots. all path coefficients in the model are significant. according to the findings of the research, the need to pay attention to academic procrastination as one of the important and influential dimensions in the academic performance of students is raised more than ever. therefore, it is recommended that educational psychologists and educational counselors formulate a suitable educational program to reduce academic procrastination in students and teach them ways to improve incompatible schemas, self-discrepancy components, and also increase the sense of belonging to school.