تبیین مدل تاب‌آوری بر اساس هدفمندی زندگی و کیفیت روابط با میانجی ‌گری سلامت معنوی در مواجهه با شرایط فشار روانی ناشی از کووید-19

پژوهش حاضر با هدف تبیین مدل تاب‌آوری بر اساس هدفمندی زندگی و کیفیت روابط با میانجی‌گری سلامت معنوی در مواجهه با شرایط فشار روانی ناشی از بیماری کووید-19 انجام شد. مطالعه حاضر ازنظر هدف کاربردی است و نحوه گردآوری داده‌ها همبستگی از نوع توصیفی بود. جامعه آماری پژوهش اعضای خانوادۀ مبتلایان به بیماری کووید-19 که در شهر تهران سکونت داشتند، بود. نمونه پژوهش300 نفر از اعضای خانواده‌های مبتلایان به بیماری کووید-19 بود که از طریق نمونه‌گیری در دسترس و روش اینترنتی در پژوهش شرکت کردند. ابزار گردآوری داده‌ها شامل پرسشنامه‌ هدف در زندگی ماهولیک و کرامباف (1969)، پرسشنامه کیفیت روابط پیرس و همکاران (1991)، پرسشنامه تاب‌آوری کونور و دیویدسون (2003) و پرسشنامه سلامت معنوی پولوتزین و الیسون (1982) بود. داده‌ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر از طریق نرم‌افزارهای spss و amos تجزیه‌وتحلیل شد. نتایج نشان داد که اثر مستقیم هدفمندی در زندگی (0.01>p) و اثر غیرمستقیم آن به واسطه سلامت معنوی (0.005>p) بر تاب‌آوری معنادار است. همچنین نتایج نشان می‌دهد که اثرات غیرمستقیم حمایت اجتماعی (0.04>p) و تعارض بین‌فردی (0.006>p) بر تاب‌آوری به واسطه سلامت معنوی معنادار است. براین اساس، سلامت معنوی می‌تواند نقش میانجی میان هدفمندی در زندگی و حمایت اجتماعی و تعارض بین فردی بر تاب‌آوری در مواجهه با فشار روانی داشته باشد و تاب‌آوری را افزایش دهد.

explaining the resilience model based on purposeful life and quality of relationships mediated by spiritual health in the face of stress conditions caused by covid-19

this study aimed to explain the resilience model based on purposeful life and quality of relationships mediated by spiritual health in the face of stress conditions caused by covid-19 disease. the present study is applied in terms of purpose, and the data collection method was a descriptive correlation. the study’s statistical population was family members of patients with covid-19 disease who lived in tehran. the sample consisted of 300 family members of patients with covid-19 disease who participated in the study through available sampling and online methods. data collection instruments included mahvlyk krambaf purpose in life questionnaire (1969), pierce et al. quality of relationships questionnaire (1991), connor and davidson resilience questionnaire (2003), and paloutzian ellison’s spiritual health questionnaire (1982). data were analyzed using the pearson correlation method and path analysis using spss and amos software. the results showed that the direct effect of purposefulness in life (p > 0.01) and its indirect effect due to spiritual health (p > 0.005) on resilience is significant. the results also show that the indirect effects of social support (p > 0.04) and interpersonal conflict (p > 0.006) on resilience through spiritual health are significant. therefore, spiritual health can mediate between purposefulness in life and social support and interpersonal conflict on resilience in the face of psychological pressure and increase resilience.