مقایسه تاثیر تفکر انتقادی بر فرایند تصمیم گیری در نخبگان علمی، اجتماعی

هدف از این پژوهش، مقایسه تفکر انتقادی بر فرایند تصمیم‌گیری در نخبگان علمی و اجتماعی است و تصوراتی است که با حصول مهارت‏های فکری، امکان همگرایی بر نخبگان علمی واجتماعی فراهم می‌آید. اگرچه در روند تاریخ ایران براساس نگرش‌ها و زمینه‌های اجتماعی و فرهنگی مختلف به تعارض‌های نخبگان دامن زده شده است، گسترش مهارت‏های تفکر انتقادی و تصمیم‌گیری به تعامل و تعاطی اندیشه‌ها در نخبگان منجر می‌شود و بر همین اساس تفکر انتقادی موقعیتی است که در آن مسایل از چند دیدگاه مورد بررسی قرار می‌گیرد و از طریق تبادل نظر برای، راه‌حل های مختلف پیدا می‌شود و همچنین توسعه یافتگی مهارت‏های تفکر تحقق پیدا خواهد کرد. روش این تحقیق از نوع علّی– مقایسه‌ای است و در آن، توانایی مهارت تفکر انتقادی بر فرایند تصمیم‌گیری در نخبگان علمی– اجتماعی مورد مقایسه قرار گرفته است. توانایی تفکر انتقادی که از قبل ایجاد شده است، به صورت شبیه‌سازی توانایی تفکر تحلیلی، تفکر استنباطی و تفکر ارزشیابی بر فرایند تصمیم‌گیری گروهی، راهبردی و تعارض‏های اجتماعی مورداندازه‌گیری قرارگرفت. در این پژوهش، نمونه تحقیق نخبگان علمی، اجتماعی به صورت نمونه‌گیری هدفدار و خوشه‌ای در سطح کشور، در دو گروه و هر گروه 110 نفر انتخاب شد. در این پژوهش از آزمون مهارت‏های تصمیم‌گیری محقق ساخته و تفکر انتقادی کالیفرنیا استفاده شد. تجزیه وتحلیل آماری داده‌ها و انتقال آنها به برنامه spss با استفاده از آمار توصیفی وآمار استنباطی آزمون t، ضریب همبستگی، تحلیل سه عاملی و رگرسیون گام به گام محاسبه شده ‌است. یافته‌های تحقیق نشان داد که تفکر انتقادی و تصمیم‌گیری در نخبگان علمی بیشتر از نخبگان اجتماعی بوده و تاثیر تفکر انتقادی بر فرایند تصمیم‌گیری در نخبگان علمی معنادار می‌باشد. معادله رگرسیون نشان داد که تفکر استنباطی 11 درصد فرایند تصمیم‌گیری را تبیین می‌کند. در جمع‌بندی کلی می‌توان گفت که فرایند تعارض بین نخبگان، چندوجهی است و در واقع این تعارض هم واکنشی به وضع موجود و هم عاملی برای تغییر است. بنابراین به نظر می‌رسد که راه جلوگیری از تعارض، برنامه‌ریزی دراز مدت و سوق به همگرایی ملی است.