اثربخشی آموزش تکنیک‏های تجربی طرحواره درمانی بر روی طرحواره‏های افراد افسرده

پژوهش حاضر با هدف شناسایی طرحواره های ناسازگار اولیه افراد افسرده و تعیین اثر آموزش و اجرای تکنیک‏های تجربی بر روی طرحواره‏های افراد افسرده صورت گرفت. در این پژوهش، با استفاده از روش نمونه گیری خوشه‏ای تصادفی و با اجرای خرده مقیاس افسردگی، از مقیاس 21 سوالی افسردگی، اضطراب و استرس (dass-21)، 30 نفر به عنوان افراد افسرده و 30 نفر به عنوان غیر افسرده تعیین گردید و سپس پرسش نامه طرحواره‏های ناسازگاراولیه یانگ (ysq)بر روی دو گروه اجرا شد و با استفاده از آزمون t طرحواره های دو گروه با یکدیگر مقایسه شد که نتیجه آن نشان داد طرحواره نقص، شکست، وابستگی/ بی‏کفایتی، انزوای اجتماعی و محرومیت هیجانی در افراد افسرده نسبت به غیر افسرده از شدت بیشتری برخوردار است. در مرحله دوم پژوهش از بین افراد افسرده، دو گروه کنترل (10 نفر) و آزمایش (10نفر) انتخاب گردید. گروه آزمایش تحت آموزش تکنیک‏های تجربی طرحواره درمانی قرار گرفتند و بعد از پایان جلسات آموزش طرحواره‏های گروه آزمایش و کنترل با استفاده از پرسش نامه یانگ مورد ارزیابی مجدد قرار گرفتند و داده‏های حاصل از طریق آزمون لوین و تحلیل کوواریانس با یکدیگر مقایسه شدند که نتایج نشان داد، طرحواره‏های افراد گروه آزمایش در قیاس با افراد گروه کنترل که تحت آموزش تکنیک‏های تجربی قرار نگرفته بودند بهبود یافته بود.