مقایسه ابعاد کمال گرایی (خودمدار، دیگر مدار و جامعه مدار) و مکان کنترل در میان دانشجویان با اضطراب امتحان بالا و دانشجویان عادی دانشگاه علامه طباطبایی

هدف پژوهش حاضر بررسی و مقایسه ابعاد کمال‏گرایی (کمال‏گرایی خودمدار، دیگرمدار و جامعه مدار) و مکان کنترل در میان دانشجویان با اضطراب امتحان بالا و دانشجویان عادی می‏باشد. این پژوهش از نوع علّی- مقایسه‏ای است. جامعه این پژوهش عبارت بود از کلیه دانشجویان دختر و پسر دانشگاه علامه طباطبایی که در سال تحصیلی 90-89 مشغول به تحصیل بودند. حجم نمونه 280 نفر بوده است که از طریق نمونه‏گیری خوشه‏ای تصادفی انتخاب گشتند. اطلاعات مربوط به متغیرهای مورد نظر از طریق مقیاس کمال‏گرایی چند بُعدی تهران (tmps)، پرسشنامه مکان کنترل راتر و سیاهه اضطراب امتحان (tai) جمع آوری گردید. به منظور تجزیه و تحلیل فرضیه‏ها از روش آماری خی دو، ضریب همبستگی و تجزیه و تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتایج نشان داد که در هر سه بعد کمال‏گرایی بین دانشجویان با اضطراب امتحان بالا و دانشجویان عادی تفاوت معناداری وجود دارد و دانشجویان دارای اضطراب امتحان بالا در هر سه بعد کمال‏گرایی بالاتری دارند. بین مکان کنترل دانشجویان دارای اضطراب امتحان بالا و دانشجویان عادی تفاوت معناداری مشاهده شد و مکان‏کنترل دانشجویان دارای اضطراب امتحان بالا بیشتر به سمت بیرونی بودن گرایش دارد. همچنین بین هر سه بُعد کمال‏گرایی و اضطراب امتحان رابطه مثبت معناداری مشاهده شد و کمال‏گرایی می‏تواند اضطراب امتحان را پیش بینی نماید.