مقایسه اثربخشی درمان متمرکز بر هیجان و درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر نشانگان سوگ زنان مبتلا به اختلال سوگ ناشی از کووید – 19

شیوع نشانگان اختلال سوگ از جمله پیامدهای شیوع ویروس کووید - 19 بوده است. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان متمرکز بر هیجان و درمان شناختی مبتنی بر ذهن‌آگاهی بر نشانگان سوگ زنان مبتلا به اختلال سوگ ناشی از کووید – 19 بود. روش پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری دو ماهه همراه با گروه کنترل بود. از زنان 25 تا 45 ساله مبتلا به اختلال سوگ (ناشی از کووید – 19) شهر تهران در سال 1400-1399 تعداد 45 نفر به صورت نمونه‌گیری داوطلبانه انتخاب شدند و در سه گروه (هر گروه 15 نفر) به صورت تصادفی گمارده شدند. ابزار پژوهش شامل سیاهه نشانگان سوگ هوگان (2001) بود. یک گروه درمان مبتنی بر هیجان (10 جلسه یک و نیم ساعته) و یک گروه درمانی شناختی مبتنی بر ذهن‌آگاهی (9 جلسه یک و نیم ساعته) را دریافت کردند. گروه کنترل در حین اجرای پژوهش مداخله‌ای دریافت نکرد. برای تحلیل داده‌ها از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر با رعایت پیش‌فرض‌ها استفاده شد. نتایج نشان داد که هر دو مداخله در مقایسه با گروه کنترل به هر شش مولفه نشانگان سوگ اثربخشی معناداری دارند و درمان متمرکز بر هیجان در مقایسه با درمان شناختی مبتنی بر ذهن‌آگاهی بر نشانگان سوگ (به غیر از رشد شخصی) به صورت معناداری اثربخشی بیشتری دارد. نتایج بیانگر کارامدی بیشتر درمان متمرکز بر هیجان در مقایسه با درمان شناختی مبتنی بر نشانگان سوگ ناشی ازکووید – 19 در زنان بود.

Comparison of the Effectiveness of Emotion-Focused Therapy and Mindfulness-Based Cognitive Therapy on Grief Syndrome in Women with Covid-19 Grief Disorder

The prevalence of grief disorder syndrome has been one of the consequences of the outbreak of Covid-19 virus. The aim of this study was to compare the effectiveness of emotion-focused therapy and mindfulness based cognitive therapy on grief syndrome in women with Covid-19 grief disorder. The method of the present study was quasi-experimental with pre-test, post-test and two-month follow-up with a control group. From 25 to 45 years old women with grief disorder (caused by Covid-19) in Tehran in 2020-2021, 45 people were selected by voluntary sampling and randomly assigned to three groups (15 people in each group). The research instruments included Hogan grief reaction checklist (2001). One group received emotion-based therapy (10 sessions of one and a half hours) and one group received mindfulness-based cognitive therapy (9 sessions of one and a half hours). The control group was placed on a waiting list and did not receive any intervention during the study. To analyze the data, repeated measures analysis of variance was used using the assumptions. The results showed that both interventions were significantly more effective in all six components of grief syndrome compared to the control group and emotion-focused therapy was significantly more effective than cognitive therapy based on mindfulness syndrome (other than personal growth) (p<0/05). The results showed more efficiency of emotion-focused therapy compared to cognitive therapy based on Covid-19 grief syndrome in women.