مدل سازی معادله ساختاری تعیین‌گرهای خردمندی بر اساس ادراک از والدگری پدر با نقش میانجی قدرت ایگو در دانشجویان

هدف پژوهش حاضر پیش ‍بینی خردمندی، بر اساس ادراک از والدگری پدر با نقش میانجی قدرت ایگو در دانشجویان بود. روش پژوهش حاضر همبستگی از نوع مدل‍ ساختاری بود. جامعه آماری، شامل 24000 دانشجوی دانشگاه تبریز بود. حجم نمونه پژوهش 190 نفر در نظر گرفته شد و با روش نمونه ‍گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. افراد نمونه، پرسشنامه های مقیاس سه بعدی خردمندی آردلت (2003) (d-ws3)، مقیاس پدری دیک (2004) (fs) و پرسشنامه روان‍شناختی قدرت ایگو استروم و همکاران (1997) (pies) را تکمیل کردند. کلیه محاسبات مدل ساختاری با استفاده از نرم افزار amos-24 انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد قدرت ایگو نقش میانجی معنی ‍داری در ارتباط بین ادراک از والدگری پدر و خردمندی در دانشجویان دارد، ولی مستقیماً با خردمندی فرزندان ارتباط معنی‌داری ندارد. به‌صورت کلی می‍توان نتیجه گرفت که چگونگی رفتار پدر یکی از عواملی است که به‌طور غیرمستقیم با تقویت توانمندی ایگو، می‌تواند پیش بینی کند که فرزندانشان از چه میزان خردمندی برخوردار باشند. بر این اساس، پیشنهاد می‌شود فراوانی و حضور سالم پدر در تربیت فرزندان موردتوجه قرار گیرد.

Structural equation modeling of wisdom determinants based on perception of fathering with the mediating role of ego strengths in students

The aim of the present study was to predict wisdom based on the perception of fathering mediating role of ego strengths in students. The method of the present study was correlation of structural model type. The statistical population included 24,000 students of Tabriz University. The sample size of the study was 190 participants and was selected by cluster random sampling. Participants completed the Ardelt’s (2003) Wisdom Scale (3D-WS), the Dick’s Fathering Scale (2004) (FS), and the Psychological Inventory of Ego Strom et al (PIES) (1997). All structural model calculations were performed using AMOS-24 software. The results showed that ego strengths has a significant mediating role in the relationship between perception of fathering and wisdom in students, but is not directly related to the wisdom of students. In general, it can be concluded that the behavior of the father is one of the factors that indirectly, by strengthening the power of the ego, can predict how wise their children are. Accordingly, it is suggested that the frequency and healthy presence of the father in rising of wisdom in children be considered.