اثربخشی آموزش روش دلگرم سازی شوانکر مبتنی بر نظریه آدلر بر خودکارآمدی، رضایتمندی از زندگی و تنظیم هیجانی زوجین متعارض

هدف پژوهش حاضر اثربخشی آموزش روش دلگرم سازی شوانکر مبتنی بر نظریه آدلر بر خودکارآمدی، رضایتمندی از زندگی و تنظیم هیجانی زوجین متعارض در تهران بود. روش تحقیق در این پژوهش، نیمه آزمایشی بوده و از طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش را زوجین متعارض شهر تهران تشکیل می دهند با توجه به جمعیت زوجین متعارض شهر تهران جمعا تعداد آنان 20000 نفربودند. نمونه پژوهش شامل 50 نفر از زوجین مراجعه کننده (مرد یا زن) به مراکز مشاوره شهر تهران بود که به روش نمونه‌گیری در دسترس از بین مراجعین انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش آموزش روش دلگرم سازی شوانکر مبتنی بر نظریه آدلر (25 زوج) و گروه گواه(25زوج) گمارش شدند. داده های پژوهش با کمک پرسشنامه خودکارآمدی شرر و همکاران(1982)، پرسشنامه رضایت از زندگی داینر، ایمونز، لارسن و گریفین ( 1985 ) و پرسشنامه تنظیم هیجانی گارنفسکی و همکاران(2001) جمع آوری شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آنالیز تحلیل کواریانس تک متغیره استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش روش دلگرم سازی شوانکر مبتنی بر نظریه آدلر بر خودکارآمدی، رضایتمندی از زندگی و تنظیم هیجانی زوجین متعارض در تهران نسبت به گروه کنترل به طور معنی‌داری اثر بخش بوده‌اند (0.001≥p). بنابراین با توجه به اثربخشی آموزش روش دلگرم سازی می‌توان از این مداخلات در محیط‌های مشاوره و روان درمانی خانواده استفاده کرد .

. The Effectiveness of Advancing Schwanker’s Encouragement Method Based on Adler Theory on Self-Efficacy, Life Satisfaction and Emotional Regulation of Contradictory Couples in Tehran

The purpose of the present study was to investigate the effectiveness of Adler’s theory of selfefficacy, life satisfaction and emotional adjustment in conflicting couples in Tehran. The research method was experimental and pretest and posttest design with control group was used. The statistical population of this study is the conflicting couples of Tehran city. According to the population of conflicting couples in Tehran, their total number was 20,000. Using Cochran formula to select the sample size, 384 individuals were selected as the sample, and among them, the couples who scored lower in the questionnaires, 50 were selected as the main sample, divided into two groups of 25 people. The data were collected by selfefficacy questionnaire Sherer et al. (1982), Life satisfaction questionnaire Diner, Immunes, Larsen and Griffin (1985) and Goranfsky et al. (2001). To analyze the data, onevariable covariance analysis analysis was used. The results showed that Shanker’s method based on Adler’s theory of selfefficacy, life satisfaction and emotional regulation of conflicting couples in Tehran was significantly more effective than the control group (P <0.001). Therefore, considering the educational effectiveness of the encouragement method, these interventions can be used in family counseling and psychotherapy settings. Keywords: Teaching method of encouragement, selfefficacy, life satisfaction, emotional regulation and conflicting couples