اثر بخشی برنامه مداخله ای بازی درمانی مبتنی بر رابطه والدکودک بربهبود کیفیت تعامل والدکودک و کاهش پرخاشگری کودکان پیش دبستانی

پژوهش حاضر باهدف تعیین میزان اثربخشی برنامه بازی‌درمانی مبتنی بر رابطه والدکودک (cprt) بر کیفیت تعامل والدکودک و کاهش پرخاشگری کودکان پیش‌دبستانی برگزار شد. روش پژوهش به لحاظ گردآوری داده‌ها از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمونپس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه موردمطالعه در این پژوهش شامل کلیه کودکان پیش‌دبستانی و مادران آن‌ها در سال 9998در شهرستان گنبدکاووس بود. 50 کودک پیش‌دبستانی از طریق روش نمونه‌گیری خوشه‌ای که نمرات بالاتر از نمره برش را در پرسشنامه پرخاشگری کودکان پیش‌دبستانی واحدی (1387) کسب نمودند، از 3 مرکز پیش‌دبستانی انتخاب شدند درنهایت نمونه اصلی پژوهش شامل 20 زوج مادرکودک بود و مقیاس رابطه والدکودک پیانتا (1994) را تکمیل نموده و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جای گذاری شدند. محتوای جلسات، بسته‌ی آموزشی بازی‌درمانی مبتنی بر رابطه والدکودک مطابق با الگوی لندرث است که در 10 جلسه 2 ساعته برای گروه آزمایش اجرا شد. جهت تجزیه‌وتحلیل داده‌ها، از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که برنامه بازی‌درمانی مبتنی بر رابطه والدکودک به‌طور معناداری (p <0/05)، موجب بهبود کیفیت تعامل والدکودک و کاهش معناداری در پرخاشگری کل (p <0/01) شد. با توجه به تفاوت معنی‌دار بین گروه آزمایش و کنترل می‌توان از بازی‌درمانی مبتنی بر رابطه والدکودک (cprt) به‌عنوان روش درمانی موثر برای بهبود تعامل والدکودک و کاهش پرخاشگری کودکان استفاده کرد.

The perceptions of experts on the religious pattern of female life in the family.

The aim of this study was to determine the effectiveness of parentchild relationship play therapy program (CPRT)on the quality of parentchild interaction and reduce aggression in preschool children. The research method in terms of data collection was semiexperimental with pretestposttest with control group. The study population included all preschool children and their mothers in 20192020 in Gonbade Qabus city. 50 preschool children were selected through cluster sampling method from 3 preschool centers and the main sample of the study included 20 motherchild couples who obtained higher scores than the cut score in the aggression questionnaire of a preschool children of Vahedi (2008) and scale the parentchild relationship of Pianta (1994) was completed and randomly assigned to two experimental and control groups. The content of the sessions is the parentchild play therapy training package based on the Landreth model which was performed in 10 sessions in 2 hour for the experimental group. To analysis the data, a covariance analysis test was used. The results showed that the parent child relationship play therapy program was significantly (p < 0/05) improved the quality of parentchild interaction and significantly reduced overall aggression (p < 0/01). Due to the significant difference between the experimental and control groups, parentchild relationship play therapy can be used as an effective treatment method to improve parentchild interaction and reduce children’s aggression.