اثربخشی خانواده درمانی ساختاری بر راهبرد های مقابله ای، انسجام و انطباق پذیری خانواده در زوجین دارای نارضایتی زناشویی

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی خانواده درمانی ساختاری بر راهبرد های مقابله ای، انسجام و انطباق پذیری خانواده در زوجین دارای نارضایتی زناشویی شکل گرفت. روش شناسی: طرح پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل نابرابر همراه با طرح پیگیری دو ماهه بود. جامعه پژوهش تمام زوجین دارای نارضایتی زناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر زاهدان در سال 98 بودند. 30 زوج به صورت نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب و در دو گروه آزمایش (15 زوج) و کنترل (15 زوج) به صورت تصادفی گمارش شدند. به منظور جمع آوری اطلاعات در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری دو ماهه از پرسشنامه های سبک های مقابله لازاروس (1988) و مقیاس انطباق‌‌پذیری و انسجام خانوادگی اولسون (1996) استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار spss و با روش آماری تحلیل واریانس با انداز ه گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد خانواده درمانی ساختاری بر انطباق‌‌پذیری و انسجام خانوادگی و راهبرد مقابله مساله مدار موثر است؛ لازم به ذکر است، ماندگاری اثر درمان بعد از دو ماه حفظ شده است (0.05›p). نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که خانواده درمانی ساختاری می تواند بر انطباق‌‌پذیری و انسجام خانوادگی و راهبرد مقابله زوجین دارای نارضایتی زناشویی اثرگذار باشد.

The effectiveness of structural family therapy on coping strategies, family cohesion and adaptability in couples with marital dissatisfaction

Aim: The purpose of the present research was to study the effectiveness of structural family therapy coping strategies, family cohesion and adaptability in couples with marital dissatisfaction. Methodology: The plan of study was semi experimental through pretest, posttest with unequal control group with a twomonth followup plan. The population of the study included all couples had marital dissatisfaction referring to counseling centers of Zahedan in 2019. 30 couple were selected as target sampling and randomly assigned to two experimental groups (15 couple) and control groups (15 couple). In order to collect information in three stages of pretest, posttest and twomonth followup, were used Lazarus coping style questionnaires (1988) and Olson’s family adaptability and coherence scale (1986). Data were analyzed through Spss software by repeated measure analysis of variance. Findings: The findings show that structural family therapy is effective on family cohesion and adaptability and problemsolving strategies; it should be noted that the effectiveness of treatment is maintained after two months (p 0 0.05). Conclusion: Based on the findings of the study, it can be concluded that structural family therapy can affect on coping strategies, family cohesion and adaptability in couples with marital dissatisfaction.