اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر اعتیاد به بازی های اینترنتی با میانجی گری متغیرهای خودکنترلی و هیجان خواهی در نوجوانان پسر شهر تهران

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر بخشی درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر اعتیاد به بازی های اینترنتی نوجوانان از طریق متغیرهای خودکنترلی و هیجان خواهی به انجام رسید. این پژوهش به شیوه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون به همراه دوره پیگیری 45 روزه صورت گرفت. جامعه ی آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان پسر دوره متوسطه2 شهر تهران در سال تحصیلی 93-94 تشکیل می دادند که با روش نمونه گیری در دسترس، یک مدرسه انتخاب و از بین آن ها 64 نفری که براساس پرسشنامه اعتیاد به بازی های اینترنتی (تغییریافته پرسشنامه اعتیاد به اینترنت یانگ) به بازی های اینترنتی وابسته بودند مشخص شده و در دو گروه گواه و آزمایش قرار گرفتند. در گروه آزمایش، افراد براساس نمرات به دست آمده از پرسشنامه هیجان خواهی زاکرمن و خودکنترلی تانجی، در چهار گروه هشت نفری جای گرفتند. به این افراد هشت جلسه برنامه شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی آموزش داده شد. برای جمع آوری داده ها از مقیاس های هیجان خواهی زاکرمن، خودکنترلی تانجی و تغییریافته پرسشنامه اعتیاد به اینترنت یانگ، استفاده شد. داده ها از طریق روش های آماری کوواریانس یک طرفه و واریانس مختلط از نوع یک بین – یک درون مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج به طور کلی نشان داد که درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش اعتیاد به بازی های اینترنتی موثر است (p<0.01)، و همچنین در مورد افراد گروه آزمایش، درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی در تمام گروه ها به جز گروه با خودکنترلی بالا و هیجان خواهی پایین، تاثیر معنی دار داشته (p<0.01) و اعتیاد به بازی های اینترنتی کاهش یافته بود. بدین ترتیب میتوان نتیجه گرفت که درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی از طریق میانجی گری متغیرهای خودکنترلی و هیجان خواهی بر کاهش اعتیاد به بازی های اینترنتی موثر بوده است.