اثربخشی برنامه آموزشی فرزندپروری با تاکید بر نظریه انتخاب بر بهبود رابطه والد-فرزندی و رضایت از زندگی مادران

دوران کودکی بدلیل شکل‌گیری شخصیت فرد، از مهم‌ترین و موثرترین دوران‌های زندگی هر فرد است. در این پژوهش، هدف، تدوین و بررسی اثربخشی برنامه آموزشی فرزندپروری با تاکید بر نظریه انتخاب، بر بهبود رابطه والدفرزندی و رضایت از زندگی مادران بود و فرض بر این بود که آموزش برنامه فرزندپروری با تاکید بر نظریه انتخاب، بر بهبود رابطه والدفرزندی و رضایت از زندگی جامعه هدف موثر است. روش پژوهش مورد استفاده در این پژوهش، نیمه آزمایشی از نوع پیش‌آزمونپس‌آزمون با گروه کنترل بود. در این پژوهش، جامعه آماری شامل کلیه مادران دارای فرزندان زیر شش سال و نمونه آماری، از روش نمونه‌گیری در دسترس و شامل کلیه مادران دارای فرزندان زیر شش سال مراجعه‌کننده به خانه‌های سلامت شهرداری تهران در مناطق 3، 5، 14 و 20 بود. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه‌های رابطه والدفرزندی (cprs) پیانتا (1994) و رضایت از زندگی (swls) داینر و همکاران (1985) بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها و تعمیم یافته ها، از آزمون تحلیل کواریانس استفاده شد. یافته‌های پژوهش نشان داد که آموزش فرزندپروری با تاکید بر نظریه انتخاب، بر بهبود رابطه والدفرزندی و رضایت از زندگی مادران تاثیر معناداری دارد. مقدار اتا محاسبه شده نشان داد که 62 درصد از تغییرات رابطه والدفرزندی و 19 درصد از تغییرات رضایت از زندگی، مربوط به عامل آموزش می‌باشد. بنابراین می‌توان گفت که این برنامه می‌تواند در بهبود رابطه والدفرزندی و رضایت از زندگی، موثر باشد.

Effectiveness of instructional plan of childrearing with emphasis on choice theory on improvement of parentchild relationship and lifesatisfaction of mothers

Infancy period is very important in life. This is a time of fundamental formation of character. In this investigation, effectiveness of instructional plan of childrearing with emphasis on choice theory on improvement of parentchild relationship and lifesatisfaction of mothers is studied. In this research, the assumption was that instruction of instructional plan of childrearing with emphasis on choice theory is influential on parentchild relationship and lifesatisfaction of mothers. This research was quasiexperimental with prepost test and control group. The statistical population of this research consisted of all mothers living in Tehran. The sample consisted of 30 mothers. parentchild relationship Measure and Satisfaction with Life Scale are used in this study. Covariance test has been used for the analysis. The results showed that instructional plan of childrearing has a meaningful influence on the parentchild relationship and lifesatisfaction of mothers. Therefore this instructional plan can be effective on increase of parentchild relationship and lifesatisfaction of mothers.